Drankmisbruik

Zingend roer ik in pannen, temper vlammen, voeg vleugen toe, snuif en proef. In mijn hoofd is de creatie van de dag exquise, dus sterwaardig.
Buig mij over de saus; uiteraard homemade, met uitsluitend verantwoorde ingrediënten.
Ik werp een blik op het recept — voor de try-out vertrouw ik op anderen —

“Breng de rode wijn met de gesnipperde sjalot, de peperkorrels, verse tijm en laurier aan de kook en laat tot de helft inkoken” vertelt een culinair genie mij. In gedachten scan ik mijn voorraden en weet dat ik moet sjoemelen met het ‘verse’ van de tijm en laurier; gedroogd is de enige optie. Voor mijn tafelgasten alleszins acceptabel en waarschijnlijk onopgemerkt.

Ik duik in mijn voorraad ‘rode wijn van twijfelachtige oorsprong’ — en dus voor koken zeer geschikt —
Tot mijn schrik ontdek ik dat wát er nog ligt ‘dubieus wit’ is en derhalve onbruikbaar.
“Shit, shit, shít!!”, brom ik. Rode wijn is niet te vervangen door enig ander vocht; het ontbreken betekent een streep door de geplande saus!!

Ik ga op zoek. Ik duik in het ‘geheime’ drankenkastje: “Te openen in geval van nood”.
Wel, dit is een noodgeval! Yes!! Zoektocht beloond!! Helemaal achterin staat een fles rood te verstoffen! Triomfantelijk haal ik de fles naar voren en huppel naar de keuken.
Een eerste, licht knagende twijfel bekruipt mij als ik het etiket zie: 1998
Hij is ‘gepast’ stoffig maar ziet er ‘rijk’ uit…
Te oude wijn kán de smaak van de saus verzieken. Eén manier om daar achter te komen: proeven.

Zonder aarzeling ontkurk ik de fles (toen nog geen draaidoppen). Hij rúikt al niet onprettig. Schenk voorzichtig een bodempje in en nip…
De snelgroeiende twijfel in mijn onderbewuste wordt bevestigd: hij is echt héérlijk!!
“Voeg ik nu een deel van onze oudedagsvoorziening toe aan één of andere kutsaus?”, vraag ik mezelf af. Ik wil het niet weten, ik wil eten, én lekker eten!
“WTF”, fluister ik mezelf toe en giet de benodigde wijn in de pan.

Het kwaad was al geschied toen ik de fles rücksichtslos ontkurkte; een weg terug is er niet.
Ik vertel het niet verder en ga ook niet lopen pronken met een overheerlijk glas rode wijn, waar we dan wellicht sámen nog uitgebreid van hadden kunnen genieten…
Nee, ik schenk mezelf nog een (redelijk) ‘ondersteuninkje’ in en zet de fles weg.
Uit het oog, uit het (steeds meer bezwaarde) hart!

Enige tijd later biecht ik in gezelschap heel luchtig mijn ‘drankmisbruik’ op.
Via internet komen we erachter dat we er geen maanden van hadden kunnen leven, maar dat hij zéker meer tijd, respect en liefdevolle aandacht had verdiend!

Jeanette

Deel met wie je een midlife pleasure momentje gunt! Makkelijk, via onderstaande links!