Een update voor diegenen die mijn avonturen met Truus en Toos gevolgd hebben in (http://www.midlifepleasures.nl/alledag/gedoogbeleid/
‘My Way’ spookt door mijn hoofd als ik dit verhaal met jullie deel:
Regrets, I’ve had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption…
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way’
Het is gebeurd!! Bij uitblijven van (professionele) hulp zelf het heft in handen genomen. Na lange studies over de meest spinvriendelijke manier van migreren koos ik twee manieren, waarvan één mijn voorkeur had, maar die bleek helaas niet in beide gevallen bruikbaar.
Uiteraard gooide Truus roet in het eten. Behalve haar onmogelijk te bereiken woon- en verblijfplaats, verdween zij bij het minste gevaar in het buisje, waar ik haar met normaal migratietuig niet kon bereiken. Zelfs de naarstig aangeschafte ‘spinnenvanger’, bleek niet geschikt voor Truus’ uitgekookte verdwijntrucs!
Wat betreft Toos kan ik kort zijn. Reeds voor de spinnenvanger per koerier arriveerde, had ik Toos al in alle rust gevangen.
Immer al een flegmatiek beestje, was mijn aloude vangtechniek, een glas en een stevig vel papier, ruim toereikend.
Eerbiedig heb ik haar, onder het mompelen van een gemeend woord van dank, naar frissere oorden gebracht: het houthok.
Mocht het haar daar niet bevallen, is ze vrij een andere plek te zoeken.
En de afstand naar onze badkamer is groot genoeg om ongewenste terugkeer te voorkomen.
Toen Truus. De methode die ik voor haar had bedacht is niet geheel onbekend, maar in dit geval ging ik voor een goeie afloop. Voor Truus!
Onze zakloze stofzuiger heeft een stand waarmee je gordijnen kunt zuigen, zonder dat de zuigbuis je halve gordijn opslurpt.
Een heel beheerst zuigje zorgt ervoor dat de ragjes en stofjes bijna geruisloos verdwijnen.
Ideaal voor Truus en haar (vermeende) nageslacht!
Het vereist enige voorbereiding. Omdat de stofzak ontbreekt heb ik de route die Truus gaat volgen als ze de stofzuigerslang uitkomt, goed in beeld. Het is me alleen niet helemaal duidelijk of ze gelijk in de grote opvangbak komt of eerst in een soort zeefje. Ik maak alles zorgvuldig schoon; mijn Truus zal niet worden verstikt door (fijn) stof!
Ik besluit om op de plek waar ik haar loslaat de hele bak uit elkaar te halen, zodat ze zowel uit het zeefje als uit de opvangbak kan komen.
Aangezien ook zij zich alleen bij nacht vertoonde, was ik gedoemd mijn exercitie in de late uren uit te voeren.
Gewapend met stofzuiger en langste zuigbuis zonder borstel sluip ik de badkamer binnen. Om te voorkomen dat ze zich terugtrekt werk ik in het donker. Pas als ik alles in stelling heb gebracht en de stofzuiger gestart, knip ik het licht aan. Met een snelle haal nader ik Truus en haar bolletje. Het lukt. Zonder het bekende geluid van een voorwerpje wat door de buis vliegt, is Truus + toekomstige kroost verdwenen!!
Ik snel met de bak naar het houthok en prevel ook voor haar een dankwoord. Demonteer de boel en laat alles achter om haar tijd en ruimte te geven de omgeving te verkennen. Wellicht vormt Toos een warm welkomstcomité!
De volgende ochtend ga ik kijken of Truus daadwerkelijk heeft gekozen voor een nieuwe verblijfplaats. En ja, ze is verdwenen. Missie geslaagd!
Ten dele; want in haar onstuitbare drang nieuwe werelden te ontdekken heeft ze haar bolletje nageslacht achtergelaten.
Mezelf bewust dat ik niet de hele wereld kan redden schud ik het bolletje uit het zeefje. Misschien dient het deze winter als welkom hapje in barre tijden en anders is dit nageslachtje helaas nutteloos verloren gegaan.
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
6 pings