“We hebben wat te danken aan Adam”, bedacht ik me ineens toen ik zijn naam voorbij zag komen.
Niet geheel bijbelvast toch wat herinneringen uit mijn vroege jeugd opgehaald en natuurlijk dankbaar gebruik gemaakt van het (teveel) aan ‘kennis’: Google.
In het kort voor de ongelovige lezers: toen God de wereld schiep, heeft hij op de zesde dag een man gemaakt, Adam. En omdat God het sneu voor Adam vond dat hij alleen door het leven moest, maakte hij gezelschap in de vorm van Eva, die werd ‘gebouwd’ uit een rib van Adam!!
De vraag van de kip of het ei gelijk opgelost: het was de haan!!
En de toon was gezet in de positie van de vrouw; zonder Adam geen Eva.
Ze leefden lang. Adam meer dan 900 jaar. Hoelang Eva op deze aardkloot rondliep wordt niet vermeld in mijn bronnen. Ze kregen wel veel kinderen, waarvan vooral een paar mannelijke nazaten met naam en toenaam worden genoemd.
Na diepgaand onderzoek vind ik toch ook wat dochters gelukkig; per slot van rekening stonden Adam en Eva aan de wieg van de wereldbevolking.
— het moge duidelijke zijn: incest had toentertijd een andere betekenis —
Het moet een lange lijdensweg zijn geweest; na de zondeval (uiteraard op conto van Eva), was het Hof van Eden een no-go-area!
Om dan nog een jaartje of 800 de hectiek van alledag te leven, valt niet mee.
En wat te zeggen van Eva, die zich door de slang (satan) had laten verleiden een lekker appeltje te snippen en de gevolgen daarvan eeuwenlang moest meedragen!!
Vraag me af of ze al die eeuwen on speaking terms zijn gebleven? Kan me voorstellen dat Adam toch af en toe een hele oude koe uit de sloot haalde.
Teruglezend zit er dus ook in mij ergens nog een ‘Eva’.
Momenten waarin de emancipatie mij door de vingers glipt en ik onweerstaanbare behoefte heb om ‘iets’ (?) goed te maken.
Voor mijn
dan koester ik omgevingsfactoren ten einde ’s mans vruchtbaarheid tot hoge leeftijd te ondersteunen
Jeanette
Recente reacties