Kaartje…

“… kleine moeite, groot plezier” En zo is het.
(D)Wars van digitale wensen over en weer probeer ik ook op dit gebied schrijvend te blijven. Los van eigenhandig geschreven liefdesverklaringen, hart-onder-de-riem-stekers, felicitaties en hartgroeten, heeft een kaartje bewaar-waarde.
Het staat een tijdje, je herleest het af en toe en zo langzamerhand verhuist het naar een bewaarplek of richting oudpapier, om plaats te maken voor nieuwe.

Met het stijgen der jaren ontwikkeld zich echter ook een (venijnige) kaartjes-bewaardrift.
Ongeschreven welteverstaan!!
Het kopen van kaartjes is leuk, het aanbod breed en ik sla in voor uiteenlopende gelegenheden. Humor, nostalgie, liefde, vriendschap, troost; alles gevangen op een klein vlakje papier en zonder tekst eigenlijk al voldoende boodschap.
Heerlijk, kunnen putten uit een royale voorraad…
… of toch nog even shoppen op de laatste trends?? En voor ik het weet voeg ik weer een aantal nieuwe toe aan mijn toch al uitgebreide collectie.

Divers als de redenen om een kaartje te sturen, zijn de afgebeelde sferen.
Het moet passen bij de gelegenheid. Je medeleven kracht bijzetten door een komisch tafereel is licht ongepast, terwijl een enkel vallend herfstblad in de ondergaande zon nou niet direct een idee van stralende beloftes weergeeft.
Én, het kaartje moet passen bij de ontvanger.
Mijn hoge eisen om te komen tot de perfecte match, resulteren vaak in aanschaf van een nieuw kaartje.
Maar de voornaamste (en tevens meest beschamende) reden van mijn idiote voorraad ansichtkaarten is dat ik juist dát kaartje níet stuur omdat ik ‘m eigenlijk te mooi vind…  

Naast keuzestress is het schrijven van de kaart een ritueel. Het is mij niet gegeven mijn boodschap kort en krachtig weer te geven. Het moet bloemrijk en prachtig, maar wel binnen de kaart-kadertjes!
Een uitdaging, die vele kladjes vergt, waarbij ik soms een kladje gebruik in de afmetingen van de kaart…
Priegelig geschreven eerste regels in schril contract met opgeluchte uithalen, wanneer blijkt dat het allemaal mákkelijk past!!
En de woede, wanneer ik in opperste concentratie een letter vergeet, of een pen die halverwege de geest geeft!!
Is dit slopend perfectionisme of uit de hand gelopen pietluttigheid??

Blijf het leuk vinden hoor, die kaartjes!
Om te kopen, te bewonderen, te bewaren en (héél af en toe) te sturen.

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook