Elke keer neem ik me voor mijn hart niet weer opnieuw totaal te verliezen aan de hond die op dat moment in ons leven komt.
Een soort ‘liefde-in-reserve’; alleen om mezelf te beschermen voor de pijn wanneer we ze weer moeten laten gaan.
En telkens lukt het niet.
Telkens groeit er iets in mijn hart, wat zich onwrikbaar vasthaakt.
Telkens weer val ik als een blok voor blikken, eigenheidjes, geur, gedrag en al het andere waarmee ze mij om hun poot winden.
Ik ben er niet tegen bestand… gelukkig
Dus ging ik stuk, toen we Fair voor altijd moesten loslaten.
Tranen vanuit m’n tenen, waarvan je denkt dat ze niet stoppen.
Ellendig verdriet, waarvan je denkt het vanaf nu altijd te voelen.
Ik weet beter, van al die andere keren. Ergens gaat het voorbij.
Ga je niet meer onderuit wanneer je een speeltje vindt,
die heerlijke kop je aangrijnst vanaf de zoveelste foto,
je een eitje teveel kookt,
je niet meer dat harinkie kunt delen,
die plek leeg blijft,
je niets meer ‘hoeft’ en de dag zich oneindig leeg voor je uitstrekt,
je ‘het’ nog een keer moet vertellen omdat iemand ’t had gemist…
Nu niet meer voor haar te hoeven ‘zorgen’, zoals alleen ik dat kon — vond ik —
Al schreef ik honderd A-4’tjes met instructies tot in de details…
Dat Fingerspitzengefühl, die puntjes op de i, kon het maar niet overbrengen.
Ben dus gewoon verslaafd. Verslaafd aan de liefde voor mijn hond, aan de zorg tot in de perfectie. Verslaafd aan het (licht verontrustende) idee dat ze zonder mij écht geen volwaardig hondenleven kon leven.
En dat wordt erger, naarmate ik ouder word. Net als de tuttigheid, waarmee ik haar soms omringde. Kussentje hier, warm mandje daar en een royale plek op de bank… (oké, oké, de hele bank…), de lekkerste dekens, de mooiste speeltjes.
Ach, ze heeft het allemaal verdiend. Fair was geweldig (meestal), voor ons en iedereen die haar kende! Patatje, Tatje, Taffus, Hatsentats, Pup, Mäuschen, Muis, Snotseltje, we missen je!!
Het helpt, het gemis te delen
Het helpt, alle troost
Het helpt, het verstrijken der tijd
En het geluk, dat ze haar leven hier leefde
Voor altijd in ons hart
Laisser Fair
Jeanette
16 pings
Naar het reactie formulier