Retourtje

Corona bracht voor mij één voordeel: het ultieme excuus om niet te hoeven winkelen.
Het moge al langer duidelijk zijn (http://www.midlifepleasures.nl/midlife-issues/pamperhok/), ik haat shoppen.

Hoewel ik principieel toch een beetje tegen internet-shoppen ben, is het wel een zegen.
Ben nu eindelijk zover dat ik mijn wensmaat (vaak confronterend krap) én de reële maat bestel. Mocht het ruim vallen, dan ben ik als een kind zo blij in een maatje minder zonder afvallen.
Meestal past de realiteit ….
Het betekent ook dat er áltijd retouren zijn!!
En retouren is gedoe. Ten eerste moet het artikel terug in de originele verpakking.
Uitpakstress dus, want het is altijd geseald, getapet, geniet of geplakt!
Dan een retourformulier (wat óf bij de verpakking in zit óf je van internet moet halen), de reden van retour invullen, én een retoursticker met barcode en adres uitprinten.
Vervolgens alles inpakken, tapen en stickeren en het pakket afleveren bij een verzamelpunt!

Onlangs blousetop en witte blouse besteld.
De blousetop was het tweede exemplaar; de eerste aan flarden gerukt door een pup die de stevigheid van kleding test.
“Ongewenst gedrag negeren, goed gedrag belonen” is al langer dé slogan van menig hondenschool! Wát negeren als er een pup van 14 kilo in je nieuwe blousetop hangt en niet van plan is om los te laten?? Ik moet wel voorovergebogen meehollen (daarmee ongewenst gedrag uitbundig belonend) om te voorkomen dat er een volledige ruptuur in mijn blousetop ontstaat.
Het zomerse katoentje bleek niet bestand tegen zoveel geweld, dus een nieuwe besteld.
De witte-linnen-blouse-wens dateert uit de laatste hittegolf!

De witte blouse moet terug; tuttig.
Dus protocol ‘retour’ gevolgd en doos in de hal gezet.
Volgende dag is doos weg. Vraag me verbaasd af of Y hem al heeft meegenomen naar het retouren-verzamelpunt?
“Een witte platte doos?? Nee, die is naar de stort, bij het oud papier!”
Er volgt een redelijk pittige discussie waarin er vooral één aan het woord is: ik!
“Oud papier wat ik op de grond zet, staat er tot sint juttemis en nu staat er één dag een doos óp het kastje en die verdwijnt linea recta naar de stort??? Met witte-linnen-blouse én retourformulier! Die doos moet terug!!”
“Dat kan niet! Ik ga niet in een container oud papier kruipen om jouw retourtje te zoeken!”
“Hálloooo, dat ‘retourtje’ is geld waard!!”, zied ik.
“Nou, dat ben je nu kwijt!”, reageert hij kalm (zijn buitengewoon irritante gemoedstoestand als ik zied)

Ik móet weg, dus geen tijd voor verdere twist. Het gaspedaal moet het ontgelden en ik vervloek het beláchelijke besluit tot 100 kilometer op de snélweg!!! Drie bruggen en wat files later ben ik noodgedwongen afgekoeld tot min of meer zen.
Op dat moment gaat mijn telefoon. Y!
“Je blouse is terecht!! Maar de doos niet.”
De schat!! Was toch naar de stort gereden. Een stortmedewerker had de blouse waarschijnlijk ontdekt en zichtbaar opgehangen. Eind goed, al goed!!

Inmiddels mijn retourtje opnieuw ingepakt en klaargezet voor verzending.
“Y… zou jij mijn retourtje even naar het verzamelpunt willen brengen??” (…)

Jeanette

PS, volgende week ff geen blog! Niet huilen, gewoon ff archief induiken!

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook