Prae Scriptum: dank voor het meedenken en de leuke reacties op mijn blog van vorige week!
Waar we het over eens zijn: ‘Pleasures’ moet blijven; humor houdt ons op de been. En ‘Life Pleasures’ is een goeie ‘ladingdekker’ die elke leeftijd in het midden laat.
Maar wat voorál naar boven kwam borrelen, was het loslaten van leeftijd!
— nou zou dat een venijnig uitroeptekentje kunnen zijn over de gemiddelde leeftijd van de blogvolgers… maar ik ben het ermee eens! —
Wrak hoeft geen synoniem te zijn voor oud en jong van geest blijven we hier in ieder geval allemaal!
Wie bepaalt?? Ik! Dus unaniem besloten het voorlopig los te laten (!)
Stagneer-fries…
Ik heb er moeite mee om mooie dingen te gaan gebruiken.
Heeft met geld niets te maken; gebruik zet verval in.
Of het nu gaat om wenskaarten, mooi ingepakte zeepjes, speciale geurtjes, bijzonder pakpapier, ‘zondagse’ kleding of pas geschilderde wanden.
— dat veel dingen ongebruikt ook kwijnen en onderhavig zijn aan verstoffing, realiseer ik mij altijd te laat —
Die maagdelijke wanden is de langst slepende afwijking.
Altijd al jaloers op wie zijn muur verft of behangt en er onmiddellijk, hátseflats, een spijker of schroef inramt en iets ophangt.
Bij mij staat alles te verstoffen. Tot ik weet waar ik het wil hebben; stel dat er een ‘vergisgat’ ontstaat!!
Zuignappen of dubbelzijdige plakkers waren veilige, maar hopeloze attributen om vergisgaten te voorkomen.
Veel veiliger was: niet doen!!
Erikson’s zevende leeftijdsfase (blog vorige week), met “generativiteit versus stagnatie” als hoofdkenmerk, heeft wel de ommekeer gebracht!
Stagnatie is ongezond en triest, dus hóppaaa: versturen, uitpakken, aantrekken (of weggeven) en… wanden benutten!
Daar heb ik wel wat projectjes voor liggen.
Bij Y (de schat) is één stagnatie vroeg ingetreden en waarschijnlijk levenslang: ‘doe-het-zelven’. Zijn gevoel voor klussen houdt gelijke tred met mijn (tegen)zin voor huishouden!
Gelukkig is daar goeie vriend R, die hamert, boort, plugt en hangt dat het een lieve lust is.
“Waar wil je het hebben? Daar? Of daar??”
Schietklaar staat R, gewapend met zijn boormachine, te wachten op mijn aanwijzing.
“Euh… euh, even kijken hoor… euh, wacht even…, misschien toch iets lager of toch niet…“, stamel ik licht paniekerig.
— oude gewoontes zijn hardnekkig —
Stagnatie is R vreemd, dus voor ik het weet is het eerste gat een feit!!
In no time hangen er twee nieuwe kapstokken in de hal! Vervanging voor een oud, lelijk, kapot exemplaar, dat er sinds de laatste verbouwing (zo’n 20 jaar geleden) al hing.
Bijna net zo lang staan alle douchegels, shampoos, conditioners en meer op de bovenrand van de douchedeuren. Voor zeep is daar nooit plaats, want nat is glad en blijft niet op een randje liggen.
In de flow van ‘stop-stagnatie’ twee(!) Ikea oplossingen gekocht.
Eentje die zich vernuftig, zonder schroeven om de douchestang klemt
— oude gewoontes zijn hardnekkig — en eentje die schroeven behoeft.
Doortastend en zeker geef ik aanwijzingen en materiaal aan R in de douche.
Even later staat alles stevig op z’n plaats en is er plek voor elk stuk zalige zeep!
Wekenlang huppel ik als een kind zo blij door de hal en sta ik uren onder de douche te genieten, met alle attributen onder handbereik.
Pfff, was ik toch bijna de stagnatie ingesukkeld!!
Power to the (mid)Life Pleasures!!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
Recente reacties