Inmiddels al weer een weekje terug uit Zuid-Limburg, toch nog even een kleine terugblik. Korte schets van een (te) korte vakantie in buitenlands Nederland. Onfries heuvelachtig met prachtige vergezichten over de dalen naar de glooiingen aan de overkant!
Voor het tweede jaar op rij streken we neer in Epen.
Eind augustus vorig jaar sleurden we onze ‘hut’ voor het eerst niet naar Texel, maar over ’s lands wegen diep Limburg in. Natuurlijk op uitnodiging van vrienden, want lukraak op avontuur is niet zo ons ding.
Dus enthousiast in de herkansing dit jaar!!
Wat dit gedeelte van Limburg voor mij ook zo ontzettend mooi maakt, zijn de bomen!! Oude, grillig gebogen stammen, kaarsrechte hemelreikers en jong grut van een metertje of 8 wisselen elkaar af, bossen vol!! En waar veel bomen zijn, zijn veel vogels! Hoorde allemaal nieuwe stemmen, die ik niet gelijk thuis kon brengen. Maar vooral van de nachtbrakers werd ik blij!
Ben een beetje uilengek en bij een prachtige volle, blauwe(?) maan, kon ik genieten van bijna spookachtige geluiden van de nachtjagers. Ook dassen en andere nachtroofdieren lieten zich niet onbetuigd.
Was bijna geneigd om buiten te gaan slapen, maar overdadig aanwezig insectengespuis weerhield mij!
Hoewel ik oefen in een licht-heukelende-hobbelgang, is het Limburgse landschap niet echt geschikt voor (tijdelijk) minderenterbeen, maar hier en daar nodigde een valsplatje mij uit.
Ik had m’n fiets wel mee! Echter, met een op-eigen-kracht-tweewieler kom je in de heuvels niet ver! Meer dan een snel ritje naar het toiletgebouw, zat er niet in. Maar wat was ik er blij mee!! Het voorkwam een gênante martelgang over de camping bij plots opkomende noden.
Nee, wat in Limburg vooral fietst zijn gehelmde grijskopjes met fikse E-ondersteuning! Fluitend trappen zij de bergen en racen ze de dalen.
De rest van de fietsers zijn wielrenners met een latente doodswens!
Afdalingen met een fiks hellingspercentage nodigen uit tot vrijeval snelheden!! Terwijl ik met de auto rustig achter een stel iets oudere e-bikers in afdaling aan rijd, passeert mij flitsend een peloton kamikazewielrenners met zo’n 70 a 80 kilometer p/u. Met het snot voor de ogen van de loodzware klim, storten ze zich dankbaar en freewheelend de berg af!! Een kleine beweging naar links en er hangen een stuk of drie zwaargewond aan mijn buitenspiegel!! Mijn @#$*&#$reactie bereikt hen helaas niet, dus vliegen ze niets ontziend verder. Brom nog even verontwaardigd dat ík ze niet van het asfalt schraap, maar dat is meer een belofte aan mezelf!
Onthaasten nu nog een paar dagen in het prachtige Gaasterland, zonder al te teveel fietsers-met-doodswens! Alhoewel…
Gister trapte ik rustig op m’n zelfaangedreven stalen ros door de prachtige natuur.
“Trrríííínnnggg!! Trrrííínnngg!!”, klinkt het buitengewoon luid en dwingend achter me! Schrik me helemaal rot!
Balanceer net angstvallig op het rechterrandje van het fietspad om ruimte te maken, of ze komen met een noodgang voorbij geflitst:
vier bejaarde kamikaze e-bikers!!
Jeanette
2 pings