Robotje

(Tijdelijk) inboeten aan mobiliteit heeft alleen maar nadelen zou je zeggen.
Maar er gebeuren ook leuke, grappige, lieve en onverwachte dingen!

Ten eerste de rolverdeling in het huishouden…
Ik heb mijn eigen ijzeren discipline en dat wijkt nogal af van wat gemiddeld als een door ijzeren discipline gevoerd huishouden wordt gezien!
Alleen ik kan stofzuigen, alleen ik kan opruimen, alleen ik kan dweilen, alleen ik kan de was opvouwen, alleen ik kan de bedden (snel) opmaken, alleen ik kan de plees schoonmaken zodat je eruit kunt drinken, alleen ik kan ramen lappen, alleen ik kan de kookplaat reinigen, alleen ik kan koken etc.
Naast ernstige zelfoverschatting (behalve wat betreft het laatste), schort het nogal aan regelmaat en planning.

En daar botst het lichtelijk de laatste tijd. Y probeert op kousenvoeten de routine te wijzigen in regelmaat en rust, maar ik blijf tegenspartelen. Natuurlijk omdat ik denk dat hij het niet (zo goed) kan, maar vooral omdat ik ervan baal dat ik het moet overlaten.
Het zal niet prettig zijn, wanneer ik als een Hyacinth (Schone schijn) 2.0 met m’n neus overal bovenop commentaar lever! Ik snap dat, maar geef niet toe!
Dus doen we het nu samen. En dat gaat steeds beter. Ik grijp nog wel eens even in als hij een half uur met één dekbedhoes staat te worstelen of als hij fluitend zwarte was bij 40° wit indondert.
 
P gaat in dit hele gebeuren z’n eigen gang. Pakt, buiten het zicht van Hyacinth, een emmer en doet de plees of zuigt stof. Geen gezeur en schoon.
Boodschappen doen ze om beurten, net als mij rondrijden.
Ben dankbaar en baal als een stekker!!
Koken lukt meestal en af en toe nemen we onze toevlucht tot ‘gemak’!
Iets met roeien en riemen! Nu is gemak al ver doorgedrongen in het overnemen van huishoudelijke taken, maar soms heb je toch een extra duwtje nodig.
Vriendin kwam aanzetten met een robotstofzuiger: “Ik heb er twee, dus laat dat ding hier lekker z’n ding doen!” Hoe lief is dat?

Wij sceptisch natuurlijk! Kleden op de houten vloer, een hond, allerlei op- en afstapjes, deuren, drempels. Kortom, een oud, onpraktisch huis voor een robotje! Ga dus proefdraaien in de slaapkamer met houten vloer. Tijdswinst zit er nog niet in, want ik volg enthousiast alle bewegingen en sta versteld hoe hij ook ‘hoekjesstof’ opzwiepert en verzwelgt!! Ook Ché ziet Robotje wel zitten en is hooglijk verbaast als Robotje ineens onder het bed verdwijnt. Gaat met z’n kop plat op de grond liggen om niks te missen.
Ineens hoor ik Robotje kuchen en stampen onder het bed. Tegelijkertijd zie ik de snoeren van de bedlampjes bewegen… Gelukkig komt hij even later ongehavend tevoorschijn!

Ben helemaal blij, dus gaat Robotje naar de bijkeuken. Even later zie ik dat hij zelf z’n laadstationnetje heeft opgezocht en al stroom lurkend staat uit te rusten! Voldaan opgeladen krijgt hij een nieuwe uitdaging: de kamer. Losse kleden en hondenspeelgoed verwijderd en hoppa! Af en toe zit hij kreunend vast tussen de houtkachel en de plint, maar hij worstelt zich los en zuigt vrolijk verder!
Hij verdwijnt onder de bank en even later zie ik een lang en dun snoer van kerstverlichting óók onder de bank verdwijnen!! Buiten bereik staat Robotje zich dramatisch te verslikken! Het eindigt in wanhopige piepjes en ik hoor een laatste noodkreet: “Error!! Check app for instructions!!” en dan is het stil.

Godverdegodver, één dag uit logeren en hij roept al om z’n moeder!!
Ik bel mijn vriendin en vraag of ze Robotje-in-nood wil contacten via de app. Maar ze gebruikt de app nooit en is het wachtwoord ook al lang vergeten.
“Trouwens, hij heet Guus! Misschien luistert ie dan beter!”
Y plukt Guus onder de bank vandaan en we ontdoen hem van verstikkend snoer. De reddingspoging lukt en even later snort Guus weer vrolijk door de kamer!!
Ché is compleet in love met z’n snorrende nieuwe vriendje op wieltjes en weet hem al te reanimeren als hij stilvalt!
Zo hebben we er ineens twee ‘huishoud-hulpjes’ bij!

Jeanette