O ja!! Het feest was zoals ik me had voorgesteld. Alles klopte, op een kleinigheid achter de schermen na. In mijn onnozelheid dacht ik dat vele genodigden in augustus met vakantie zouden zijn, maar toegetreden tot het grijze-duiven-legioen gaat dus niemand meer in het hoogseizoen! En de youngsters zijn flexibel; zonder kinderen of het gebroed reeds uitgevlogen. Nagenoeg iedereen nam de uitnodiging aan!! Helemaal geweldig.
Gezien de korte voorbereidingstijd voortvarend van start om alles te regelen. Onderschatte echter de laatste loodjes. Gelukkig waren mijn lief en goede vriendinnen staande bij om de laatste 24 uur voor het feest sturing te geven aan mijn licht chaotische planning. Uiteindelijk stond ik gepikt en gesteven voor alle gasten. Op wonderbaarlijke wijze stond alles waar het moest staan. Ik hield me geen moment meer bezig met dat gegeven; nijvere kabouters waren ter plekke!!
Ik speechte onvoorbereid uit de losse pols en was aan het einde van elke zin de vorige al kwijt. — moet toch een rood draadje hebben gevolgd; niemand keek wazig of verward —
Ik gaf het startschot met de mededeling dat iedereen zelf moest zorgen voor een gevuld glas of bord en we met z’n allen voor deze avond onze sores buiten de deur lieten. Losgaan op de dansvloer was daarbij een voorwaarde!
Het eerste euveltje wat doordrong tot mijn opgetogen brein was het feit dat één van de gehuurde bbq’s nauwelijks werkte.
Kabouters hebben de neiging uit hun Keulse pot te komen als nood dreigt; een goede vriend toverde een grillplaat uit zijn (ter overnachting) meegebrachte caravan en grilde geoefend het vlees voor. Gaar vlees gewaarborgd!
Na een heerlijke amuse (kaboutertje) kon iedereen volop genieten van goed voer en een bijpassende ‘slobber’.
De trek gestild en dorst gelest, de sfeer genoeglijk en ontspannen.
Tijd voor een dansje.
Mijn beeld van een dansfeest is losgaan. Swingen, springen, hossen, je lijf de muziek laten volgen zonder daarbij na te denken. En, gezien het hoge grijsgehalte, regelmatig een break ter herstel, een drankje en ‘socializen’. Gek op dansen ging ik uit m’n bol.
Je kon spreken van enig ‘decorumverlies’ toen ik later op de avond een blik in de spiegel wierp!! Van gepikt en gesteven naar een oververhitte, zwetende, hoogrode ragebol!!
Illustratie: Pien
Toegeworpen zakdoeken gevuld met ijsklontjes brachten welkome verkoeling, maar konden toegebrachte schade aan make-up en kapsel niet herstellen. Ik had het er voor over!! De adrenaline van de danskick deed me m’n licht krakkemikkige onderstel vergeten. Swingend, schuifelend, in polonaise en in stijl, dansten we de nieuwe dag in!! Héérlijk!!
’s Nachts in bed deed zich mijn ware leeftijd (+ een jaartje of 20) gelden!
Elk gewricht protesteerde hevig tegen mijn losbandige avond! Omdraaien vereiste uiterste voorzichtigheid. Opstaan was een ware hel! Een blik in de spiegel toonde de verfrommelde aanblik van een appel die te lang op de fruitschaal ligt.
Het oergezellige ontbijt met alle logés deed me goed, maar toen iedereen was vertrokken en we de grootste zooi hadden opgeruimd, stortte ik toch theatraal dramatisch in! Twee ‘para-molletjes’ en later(!) een slukske waren nodig om de dag te overleven!
Goed, de laatste jaren kreeg ik een avondje doorzakken steeds moeilijker ‘uit mijn systeem’. Twee daagjes bijkomen werd de norm. Maar het pathetische gestrompel waarmee ik me nu minstens drie dagen moest voortbewegen, vráágt om een grondige en serieuze aanpak: minimaal twee keer per week een paar uur voluit swingen!!
Jeanette
Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links
1 ping