Sasha, de Chihuahua, wordt uitgelaten en trippelt eigenwijs naast wiebelende stiletto hakken. Af en toe opgetakeld hangt ze machteloos hijgend in haar halsbandje met Swarovski kristallen; soms (maar consequent) vanwege een naderende pitbull, maar meestal voor een selfie, waarbij haar kleine koppie steevast tegen de opgespoten lippen van haar platinablonde bazinnetje wordt gedrukt.
Sasha is slim en zet onmiddellijk haar allerliefste selfie-look op, in de hoop snel weer op eigen pootjes te staan.
Gelukkig is het zonnig en warm, dus geen jasje-in-Burberry-ruit of een Prada outfit met Miu Miu laarsjes en met moeite voorkomen dat ze in haar cooling vest gehesen werd.
Vandaag huppelt Sacha als haar blije zelf, de gelegenheid genietend van gewoon hond zijn.
Ze weet dat ze wordt geëtaleerd als musthave accessoire, maar met haar buitengewone intelligentie staat ze ver boven de wereld van uiterlijke schijn.
Ze pakt haar momenten van hond-zijn volop en flirt regelmatig met James, de good looking Old English Bulldog.
James, wiens baasjes kozen voor een fokker met oog voor een gezond hondenleven, ademt vrij door zijn niet trendy lange neus, kijkt met open blik de wereld in en loopt op een stevig en goed gevormd stel poten.
James knipoogt veelbetekenend naar Sasha en is blij dat ze vandaag in haar natuurlijke ieniemienie-pracht voorbij flaneert! Meer dan een flirt zal het niet worden; Sasha’s bazinnetje zou een rolberoerte krijgen als ze lucht kreeg van de stille liefde tussen beide honden.
Bovendien heeft James zorgen. Zorgen van een heel ander kaliber dan het getuttefrut wat Sasha dagelijks ondergaat.
James’ baasjes staan op punt van scheiden en James is inzet van felle geschillen.
Hij hoopt op coulance van de rechter en er een co-ouderschap uit te slepen.
Zuchtend laat hij z’n schouders zakken.
Toch voelt hij lichte schaamte als hij Pop ziet naderen…
Pop, met haar vage buitenlandse roots, sleept met onnavolgbare inzet haar baasje voort.
Elke morgen eist ze dat hij opstaat en voor hen beiden een soort ontbijt klaarmaakt.
Sinds het overlijden van zijn grote liefde is het Pop die voorkomt dat hij wegzakt in een tot depressie leidende rouw.
Pop is taai, en heeft het straatleven in Roemenië niet achter zich gelaten om haar allergrootste vriend te zien wegkwijnen van verdriet.
Haar eigen droefheid verstopt in de zorg voor hem; ze sleept hem door de dagen met steeds nieuwe uitdagingen. Ze springt, ze krabt, ze blaft, ze jankt, daagt hem uit tot spel en lange wandelingen. Om stukje bij beetje terug te keren in het hier en nu.
Zonder zijn (mensen)lief, maar met de nimmer aflatende toewijding van Pop.
Pop mimet een high-five naar haar gewaardeerde vriend Elton.
Chien-de-la-rue Elton leeft een zorgeloos zwerversbestaan naast zijn maat, ‘personne sans abri’ (dakloze) John. Het blinde vertrouwen in elkaar maakt hen tot een geweldig team.
Bezit is ballast en hun bestaan is gereduceerd tot waar het om gaat volgens Elton: vreten en een hol om in te slapen.
Streetwise strikt Elton de juiste personen om ze van zijn noden te overtuigen.
De hartvormige witte vlek bij zijn rechteroog en zijn diepbruine, eeuwige trouw belovende blik doen harten smelten en maakt mensen goedgeefs; het matige gitaarspel van John wordt ruimschoots beloond.
Dagelijks brengt Elton een bezoekje aan het plaatselijke asiel; de plek waar John en hij elkaar hebben ontmoet. Het verloop is er groot; dagelijks worden honden binnengebracht, met een keur aan trieste levensverhalen.
Maar elke dag worden ook onzichtbare verbonden gesloten en zielen gesmeed.
En vertrekken mens en viervoeter om samen op reis te gaan; voor zolang die duurt…
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
3 pings