Het terrein druppelt langzaam leeg
Handen onthand door ontbrekend gereedschap
Kale muren, lege ruimtes, holle vloeren
Bruggen die decennia droegen
werkeloos aan de grond
Rond de tafel drinken we koffie
verward door dit scheiden van tijden
Toen, nu en straks
niemand wist hoe dit zou voelen
Hoe veilig het verleden
alledag en ritme, waar we blind in voeren
Plots is daar het nu… en de weemoed
toch een beetje onverwacht
Verhalen volgen elkaar op
opgediept, nu het nog kan
Gedeeld, herkend en aangevuld
herinnering uit lang vervlogen tijd
Ineens is stoppen niet meer zo’n
moment om naar uit te kijken
En dat ‘lekker niet meer hoeven’
misschien toch niet zo leuk
Met de handen in de zakken
dolen we een beetje rond
Dwalend door de lege ruimtes
van toen en thans
Straks is alles anders
Toch vinden we ons pad
als de dagen zich aaneenrijgen
in het nieuwe nu
Jeanette
10 reacties
Naar het reactie formulier
Mooi gezegd Jeanette!
Author
Dankjewel! ….
Een heel mooi gedicht Jeanette, wij vinden het jammer dat de garage er straks niet meer is. Maar we wensen jullie
een hele mooie tijd toe, hoop dat jullie er heel lang van mogen genieten.
Hartelijke groeten van Jan en Dinie.
Author
Dank! We gaan jullie toch niet missen? Bakje kan altijd!
Mooi verwoord, jullie fixen het 💪😘
Ach gossie, zo’n leegte op het terrein en in de garage, het voelt gewoon onnatuurlijk en pijnlijk.
Schakelen naar een ander levensritme is niet makkelijk maar jullie zullen zien, na de gewenning komt het genieten van het niks moeten.
Author
Dat is ook een mooie: schakelen naar een ander levensritme! We gaan het proberen!
Rake woorden raken.
Author
Rare woorden ook
Elk afscheid is de geboorte van een herinnering van wat eens was… En ja, het is een proces van de geboorte van iets nieuws…Ik kan mij voorstellen dat jullie echt moeten zoeken naar een nieuw levensritme. En dat komt…..tijden hebben tijden…