Met de pootjes omhoog…

Beide voeten gelijktijdig opereren. “Geen enkel punt”, zeiden ze. “Met één geopereerde voet kun je net zo weinig als met twee!” Half overtuigd ging ik voor het voordeel van de halve revalidatietijd!! 
Echter niet gerekend op het gevoel wat je krijgt als je ‘ontvoet’ bent!

Het uitzicht op twee verbandklompjes, waarop je in geval van nood niet uit de voeten kunt zonder praktische, doch ietwat oncharmante revalidatieschoenen, die je ook niet even snel aanschiet!
Twee weken met de pootjes omhoog om zwelling te voorkomen.
En, naar voorschrift van de behandelend geneesdame het lopen beperken van bank/bed naar de plee en terug. Waarbij lopen synoniem staat voor voortstrompelen op twee vliegdekschip-schoenen, wankelend tussen twee krukken. 

Het vooruitzicht om eindelijk alle boeken te verslinden die liggen te wachten op een vakantie en bingewatchen tot je vierkante ogen hebt, is na een paar uur staren naar mijn onbruikbare voeten al verschrompeld van een vaag verlangen tot matig tijdverdrijf. Mijn mindset hapert.
Alhoewel, het voeren van het commando vanaf de bank (waarmee ik  naar verwachting de aller-, állergrootste moeite zou hebben) went verrassend snel! Murmel ik eerst liefjes of er nog een glaasje water kan worden gebracht; alras heb ik een lijst van tien dingen die moeten worden uitgevoerd. En het liefst nú! 

En… Teentraining… Is… Een… Dingetje. Vanaf dag 1 (!) na de operatie moeten beide grote tenen 3 x daags een fikse training ondergaan! Geen punt, ware het niet dat ik röntgenfoto’s heb gekregen van beide voeten vóór en na de operatie!! In de herziene versie van mijn onderdanen zitten wat schroeven om doorgezaagde botten bijeen te houden en bovenin zit een soort niet met (waarschijnlijk) ook een bindende functie. 
(Let op: onderstaande afbeelding kán als schokkend worden ervaren…)

Elke teentraining moet ik met handkracht m’n grote teen vanuit het tweede gewricht zover mogelijk omhoog duwen en vervolgens zo ver mogelijk naar beneden. Vijftien keer per teen!!! Ik moet mijn verstand op absolute nulstand zetten om geen beeld te krijgen van het geweld op mijn gehavende botten! Naar verluidt voorkom ik hiermee blijvende stijfheid van mijn teengewricht!
Dus: marteling loont! 

Blijven koelen is werkelijk een waardevolle tip; voetopvliegers is een nieuw fenomeen!! De uitslaande hitte wordt ingesloten door drukverband en veroorzaakt een smeulend proces, een veenbrand waardig! Ik wil nog maar één ding: m’n blote poten onderdompelen in ijswater!!! Dat kan nu ff niet! Dus heeft Y voor mij een perfecte koelzak gemaakt, met doperwten en… tuinbonen. “Diepvries groen is diepvries groen!”
Ik ben hem zo dankbaar! Doperwt of tuinboon; de honderden ijsklompjes vormen een weldaad voor mijn bevallige onderdaantjes … in spe!
 

Het érgste van alles: die tijd om te zeiken. Belachelijke klaagzang over kortstondig iets beperkt zijn! De ‘pleasures’ zijn talrijk; je moet ze zien.
Vanuit elke positie!

Jeanette

Deel met wie je dit midlife pleasure momentje gunt!
Makkelijk via onderstaande links

Geef een reactie

Your email address will not be published.