Ergens gaat het natuurlijk een keertje knagen… de leeftijd.
Fysiek was ik al gewend aan uitvallende of tanende onderdelen, maar het idee dat mentaal alles ok is, is even hardnekkig als wishful thinking.
Proces van aftakeling is alleen sluipender, geniepiger en de ontkenning totaal.
Waar ik niet meer om de eerste signalen heen kon, was mijn poging om alle wachtwoorden voor verschillende websites ‘veilig’ te versleutelen.
Bedacht de prachtigste combinaties en sloeg die vervolgens in codetaal op.
Regelmatig terugkerende wachtwoorden hoefde ik niet meer op te zoeken, die bleven nog wel ‘hangen’.
Maar wee de site die ik al langere tijd niet had bezocht. Moest ik terugvallen op mijn systeem van codes. “ZeLfgebgroothaakjehaakjeshift6724gebPLEK” was dan een logische vertaling van een zeer veilig wachtwoord.
Helaas zag ik er, na al die tijd, de logica niet meer van in en kon bij god niet bedenken wat ik ooit had bedoeld, met gedoe tot gevolg!
Uiteindelijk mijn toevlucht moeten nemen tot een wachtwoordenmanager!
Beide in min of meer dezelfde leeftijdsfase, proberen Y en ik niet voor elkaar onder te doen in geheugenscherpte!
Wat vooral wél lukt is de ander verwijten in het ontbreken daarvan!
“Ik heb het je verteld! Hoefde het dus niet op de kalender te zetten! Jij wist er ook alles van!”, als de installateur voor de deur staat en de ruimte waar hij moet werken vooraf leeg gehaald had moeten worden.
“Duheuh! Zeker de buurvrouw geïnformeerd! Mij beslist niet! Anders had ik dit echt wel geweten!!”
Intussen staat de monteur rustig te wachten (à raison van € 75,00 per uur…) tot wij uit gekibbeld zijn en de boel ontruimen!
Y haalt trouwens wel zonder briefje alle benodigde boodschappen!
Daarmee scoort hij hoog in Max’s Geheugentrainer!
Het venijn zit momenteel vooral in het opbergen van ‘belangrijke’ spullen.
Toen we bedachten waar het moest liggen, leek dat zo voor de hand en logisch; kon niet missen!
Maar het komt steeds vaker voor, dat we óveral moeten zoeken om het uiteindelijk op een totaal onzinnige plek terug te vinden!
Deze week hebben we, na gemoedelijk overleg, een hoge drempel geslecht en op een memoblaadje geschreven waar we het extra oplaadsnoer van de auto hebben opgeborgen!!
Briefje in het toilet op de muur geplakt, in de hoop dat herhaling bijdraagt tot actieve herinnering!
Moet dan zo aan mijn moeder denken.
Ook zij vertrouwde in haar laatste jaren volledig op haar kalender en vele memoblaadjes!
— was toen btw aardig wat jaartjes ouder dan ik nu… —
Haar meest memorabele memoblaadje lag op het kastje in de hal.
Ma had een pittige rijstijl en als ze naar de stad reed, kwam ze langs een flitspaal. Na een flink aantal boetes, die soms toch stevig genoemd konden worden, was ze er klaar mee.
Ze maakte een briefje, wat ze naast haar autosleutel op het kastje legde.
“PAS OP FLITSPAAL IN DE KNIPE!!!!” stond er met koeienletters geschreven.
Helaas was ze, tegen de tijd dat ze de flitspaal passeerde, haar eigen waarschuwing al weer vergeten…
Jeanette
3 pings