Wortelsoep

Denk dat het voor velen, op ‘onze’ leeftijd, herkenbaar is dat je soms je eigen gedachtegang niet kunt volgen. Helemaal als je zelf denkt dat het een hele slimme gedachtegang is.
En tegenwoordig is een slimme gedachtegang onontbeerlijk op velerlei gebied; neem nou wachtwoorden!
Het fenomeen wachtwoorden is voor mij iets van de laatste decennia en de opbouw van zo’n ‘onbreekbare code’ vraagt steeds meer inventiviteit!
Net als het onthouden ervan…

Verjaardagen, namen van partners, kinderen, ouders of ander gerelateerd volk is niet slim. De combi daarvan evenmin. Dus ‘gebruik’ ik m’n huisdieren; vernuftig verpakt in creatieve combi’s. Wat natuurlijk gelijk het volgende probleem blootlegt: hoe onthoud ik dat?
En waar bewaar ik ál dat vernuft om mijn bezit te beveiligen!
Tegenwoordig gebruik ik een profi ‘kluis’, maar heb ook een geavanceerd back-up systeem.

Een digitaal schrift. Dat laatste vormt natuurlijk een kwetsbare plek in de verdediging van mijn wachtwoordenbastion en vraagt om gedegen versleuteling! Daarin ga ik volledig los en bedenk complete verhalen met plotwendingen die mij op een eenvoudige manier terugvoeren naar het originele wachtwoord.
Het moge duidelijk zijn, regelmatig ben ik de verhaallijn volkomen kwijt.
Zit nu in de versimpelingsfase van de ‘kraakcodes’…

Beetje vergelijkbaar is het noteren van de inhoud op diepvriesdozen en -zakken. Waar ik eerst dacht dat een (logische) afkorting met datum wel zou volstaan, kon ik na een aantal weken de code en de inhoud niet meer koppelen. Voedsel kan onherkenbaar worden in bevroren toestand!!
Dus schrijf ik nu voluit wat erin zit.
Toch geeft ook dat geen garantie.

Eigengemaakte diepvries maaltijd is een uitkomst voor de eerste dag op de camping.
Ik vind een zak(…) “Wortelsoep”, waarvan de inhoud is verdeeld over drie kleinere zakjes. Naast mijn eerste gedachte, dat het zo invriezen van wortelsoep op z’n minst vreemd is, denk ik bij de substantie zelf ook niet aan wortelsoep. Zelfs geen vleugje oranje! Het lijken eerder drie ingevroren stukjes vlees. Neem het mee.
Als we het niet kunnen slurpen, kan het wellicht gegrild.

Naarmate het ontdooit, wordt de structuur voelbaar. Het is geen vlees. Herken het echter ook niet als wortelsoep. Als ik het, half ontdooit, in een pannetje laat vallen, valt het kwartje nog steeds niet!
Het lijkt rabarber-in-Olvarit vorm en ruikt niet naar wortelsoep.
Bij gebrek aan alternatief ga ik voor een soep! Heb waarschijnlijk de ‘oersoep’ ingevroren, want ik moet nogal wat pimpen aan smaak en structuur. Eindelijk redelijk op smaak, voeg ik nog wat sprouty’s toe voor een versogend, vitaminerijk soepje en zet de pan op tafel. Samen met een plukbroodje voldoet het volledig aan een campingmaal!

Tijdens de bereiding wist ik het weer! Had soep gemaakt van regenboogpeen waarvan de paarse penen de kleur bepaalden. En het prachtige paars van verse wortels, verwordt ingevroren tot een dubieus en onsmakelijk ogend bruin…

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook