Zoetzuur projectje

Er zijn altijd weer ‘projectjes’ die zich aandienen.
Huishoudprojectjes, waarbij regelmatig een blokkade optreedt, waarachter het verbazingwekkend prettig zit!
Werk gerelateerde projectjes; vaak noodzakelijk (kwaad) en dulden geen uitstel.
Sociale projectjes met vrienden, waarop ik me enorm verheug en van geniet.
En dan heb je keukenprojectjes, daar word ik helemaal blij van!
Reseppies die liggen te wachten op het goeie moment en de juiste ingrediënten.

Onlangs een nieuwe uitdaging: inleggen van groenten. Met het aloude (en wijze) idee, dat je op momenten van overvloed een voorraad gaat aanleggen voor ‘barre’ tijden.
Seizoens-overdaad aan paprika’s vormen de basis.
Mijn idee was er eerder dan het recept, pluk dus hier en daar wat info van internet. De daardoor warrige combi van zoetzuur, kruiden en groentetjes moeten mijn gegrilde paprika’s ondersteunen.
Gegrild is in dit geval een understatement voor zwartgeblakerd! Blakeren is zo klaar: bakplaat, paprika’s erop en grillstand. Af en toe keren tot alles lekker zwart is. Dan halfuur in een dichte plastic zak. Hoppa!

Dan pellen…
en de klok…
hij tikte voort…
“Zo klaar” in de receptuur is mijn valkuil!! Vooral de eerste keer overschrijd ik alle kooktijden ruimschoots — wat wellicht te maken heeft met ludieke, zelfbedachte en tijdrovende toevoegingen —
Uitjes, pepers, komkommers, knoflook: tjaktjaktjak, in kleine stukjes.
Blij met m’n jarenlange ervaring in deze, haal ik een beetje ‘kooktijd’ in.

Omdat meiknolletjes kloteknolletjes zijn om te snijden, herinner ik me ineens een ‘vergeten attribuut’, wat ik hier prima kan inzetten!
(mijn verzameling ‘vergeten keukenzooi’ is indrukwekkend, de pastamachine met 20 jaar de oudste)
De “Microplane Adjustable Slicer with Julienne Blade” moet zijn prijs (34,95…) maar eens waarmaken!
— moet destijds hebben gedacht dat prijs en gebruiksgemak samen gingen! —
Gelukkig een summiere gebruiksaanwijzing op de verpakking, dus na een half uur lukt het om ‘Julienne Blade’ te verwijderen.

Met de vlijmscherpe slicer ga ik de meiknolletjes te lijf.
Alles sliced, stuk of wat nagels en een paar vingertoppen, maar de knolletjes niet!
Bloedend en vloekend ontdek ik een handig accessoire wat ik even had gemist: een plastic houder waarmee je (hand)veilig kunt slicen!!!
Ik eindig met een scherp keukenmes, waarmee ik zelf perfecte, flinterdunne plakjes van de knolletjes afsnijd.  
Conclusie: de Microplane Adjustable Slicer gaat promoveren van ‘vergeten keukenzooi’ naar rommelmarkt!

Nog even snel een paar weckpotten ‘schoonkoken’ en het vullen kan beginnen!
Zorgvuldig drapeer ik de ingrediënten in de pot! Het oog wil ook wat, dus creëer ik kleurige laagjes.
Afvullen met zoetzure kruidenmengsel en… klaar!!! Op slag vergeet ik de overuren, afgehakte nagels en bloedende vingertoppen: mijn creatie mag er zijn!!! Trots draag ik hem naar de koelkast, alwaar de smaken zich de komende week gaan intensiveren.

Dit was de ‘proefpot’; hoop dat de rest volgt voordat de paprika’s weer uit de kas komen…

Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook