Afscheid van mijn hond

Ik koester de pleasures in mijn midlife, maar ga niet voorbij aan wat mij raakt. Gister moest een goede vriendin afscheid nemen van haar hond. Mijn ‘hondenhart’ breekt mee; ik weet wat het met je doet. Jaren geleden heb ik hier een gedichtje over gemaakt wat ik wil delen; voor wie het herkent.

Afscheid van mijn hond

Ogen volgen me, overal
oneindig trouw en vol vertrouwen
Ogen spreken
duiden alle behoeften
Ogen stralen
brengen vreugd
Een trieste blik
geeft schuldgevoel
Ogen praten voor de ziel
spreken liefde uit
die me raakt, diep, zo diep!

Hoe oneerlijk is de strijd
tussen hoofd en hart
Als keus geen keus meer is
en verstand moet zegevieren
Tijd om los te laten
voor altijd

Ogen breken in het weten
over mijn onwetendheid
Want een ziel, zo puur en echt
weet, wat belangrijk is te weten
Alles over leven
alles over dood
Geen angst die dit verstoord
want in zijn weten
bestaat afscheid niet
Zal deze vriendschap, zo uniek
voor altijd blijven, ver over aardse tijd

Jeanette

Deel dit verhaal heel gemakkelijk via onderstaande links