Babbelbabbel…

Of het echt midlife is om in jezelf te praten weet ik niet, maar de manier van converseren verandert wel met de jaren:
jezelf (meestal kritisch) toespreken op nalatigheden…
onderdelen van je fysiek aanmoedigen íetsje soepeler mee te doen…
of je pruttelt wat tegen niemand in het bijzonder; elk “Wat zeg je?” domweg negerend.
De volgende stap is dat je “Ga áf!” zegt tegen je partner en de hond vraagt of ze een glas wijn wil.

Tegenwoordig praat ik tegen alles; m’n fiets, schoenveter, stofzuiger, dekbedovertrek, vaatwastablet, huisdeursleutel, afstandsbediening, tandenborstelverpakking en meer.
Meestal vanuit een negatieve emotie; ze doen niet waarvoor ze bedoeld zijn of (vaker) doen niet wat ík wil!
Een vloek of schuttingwoord werkt stoomafdrijvend!

Mijn conversatie met al wat leeft (flora en fauna) is van andere orde! Liefdevol en wederkerig. Niet per definitie het woord, maar de lichaamstaal vertelt mij hartsgeheimen en noodkreten.
De Sanseveria (Vrouwentong…) die zieltogend haar bladeren op de vensterbank laat hangen, doet mij toesnellen met een gietertje.
Terwijl ik haar bewater, spreek ik haar bemoedigend toe:
“Niet opgeven hoor! Het leven is het waard geleefd te worden. Doe maar lekker drinken, dan voel je je snel weer beter!”

En de langpootspin, die al uren tevergeefs probeert uit de badkuip te komen, motiveer ik een tandje bij te zetten. Als het niet lukt, help ik hem.
Helaas ruk ik soms, geheel per ongeluk, het pootje uit waarmee ik hem uit bad wil tillen! ‘AAAAIII!! Sorry! Sórry! Dit was niet mijn bedoeling!” snotter ik hem toe. Ik maak een kommetje van mijn handen en til hem liefdevol naar buiten. “Zo, ga maar lekker spelen met andere langpootspinnen en ik hoop dat je pootje snel weer aangroeit!”
— bij sommige meerpotigen groeit een verloren ledemaatje weer aan toch? —
Aangedaan zie ik hem lichtelijk hinkend verdwijnen.

Ik motiveer egels vooral te drinken met warm weer, vertel merels waar ze veilig kunnen badderen, spreek ruziënde mezen vermanend toe en schreeuw tegen krolse katten dat ze in hun eigen tuin hun serenades moeten gaan zingen. Ook vliegend gespuis, met name de stekende, verzoek ik vriendelijk doch dringend hun vliegroute te wijzigen.
Luister geduldig naar een kauwtje met liefdesverdriet en verwarm zijn hartje met de opmerking: “Er zijn meer vrouwenkauwtjes dan kerken!”

Maar verreweg de meeste ‘gesprekken’ heb ik met mijn hond!!

Mijn favoriete klankbord; onbevooroordeeld, vindt nooit dat ik teveel praat en altijd dat ik er wél uitzie, zeurt niet over het eten of huishoudelijke onvolkomenheidjes!
Gewoon 24/7 een luisterend oor!
Love her!

Jeanette

Leuk als je dit verhaal deelt met wie je een midlife pleasure momentje gunt!
Makkelijk, via onderstaande links of facebook!