Dood…

Na een aantal ‘afscheiden’ waarbij ik telkenmale een totaal andere emotie voelde, is het duidelijk voor mij. Heb mijn lief gewaarschuwd dat mijn dood meegaat in de waarheid van het leven. Het zal te maken hebben met het leeftijdsgebonden korte lontje, maar ik word steeds bozer van ‘over de doden niets dan goeds’!
Ik wil niet in een afscheidsbubbel van onaantastbare goedheid de oven ingaan. Heb Y gezegd dat ik meekijk van boven en geen genoegen neem met superlatieven waarvan de gasten licht fronsend gaan verzitten. Dan stuur ik bliksem!!!

Zijn antwoord baart mij grote zorgen: “Bij jouw afscheid bepaal ík!” Pff, dus op jouw feestje mag ik jouw wensen overrulen? We hebben dus iets uit te vechten voordat het zover is! Wiens ‘feestje’ is het eigenlijk? Wie bepaalt? In sommige gevallen kun je nog wel regisseren.
Ok: ik wil gecremeerd zonder gekweel!! Ook geen geloer in m’n kist. Die stakkers die niet willen; door strikte routes gedwongen geconfronteerd met het lijk!

Ach, een ieder die mij lief had, is vóór dit gebeuren al even langs geweest voor een aai over mijn gevouwen handjes en een “Je ligt er mooi bij schat, blablablabla … tot ooit!!”
Ik luister streng toe vanaf mijn wolk; de waarheid moet gezegd. Hypocriet gewauwel boven mijn kist wordt gevolgd door een kleine terechtwijzing in de vorm van een struikeltje, een lekke band of een lichte ongesteldheid. Het kan nu nog. Straks heb ik het te druk om dierbaren, familie en vrienden te ontmoeten die mij voor zijn gegaan.

Er woedt nog een ander strijdje: ik wil eerst!! Y zegt hetzelfde! Lief he?
We willen niet het verdriet van gemis en leegte na verscheiden van de ander.
Een soort paradoxaal wedloopje; wie het langst volhoudt is de lul!
— hoe mooi is het soms dat geliefden samen mogen. Maar niet ieder is gelijktijdig ‘klaar met leven’, paadjes lopen niet altijd synchroon. Leven is ook verliezen; in velerlei vorm en soms ondraaglijk —
Ik hoop dat óns wedloopje nog heel lang duurt!

Je zal maar zitten wachten op verlossing!! Dat kan; niets veranderlijker dan de mens. Die gedachte kun je met weinigen delen. Hoe pijnlijk de stilte als je, tijdens een gezellig etentje met vrienden, terloops laat vallen dat je je lief spoedig onder de zoden wenst? Naast het (binnenechtelijke)seksleven is ook dit toch wel zo’n precair onderwerpje waarop een taboe heerst!! Maar je bent wél eerlijk als je de hoop uitspreekt dat je kerel snel gaat hemelen! Liever dát dan tenenkrommend schijnheilig-theatraal-gesnotter boven de kist, terwijl inwendig de vrijheid al jubelt!!

Eerlijkheid duurt het langst, maar iets subtieler mag; tere zieltjes sparend.
Wees inventief! Een goede voile geeft alle ruimte… aan die ingetogen lach!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links