Gaten…

Ik relativeer de gaten in m’n geheugen. “Had ik ook toen ik dertig was…”
Beter. Stel dat ik over beginnende alzheimer panikeer bij ieder ‘gat’.
Had ik dat schrikbeeld vanaf m’n dertigste met me meegenomen. En, als het daadwerkelijk zo vroeg z’n intrede zou hebben gedaan, zat ik hier nu geen blog te schrijven.
Maar toch, ik herken de slinkse manier waarop ik naar m’n gaten kijk en ze in een luchtig daglicht plaats! Mijn moeder kon zonder aarzelen háár gaten zó redelijk verklaren, dat ik dacht dat ík het mis had! Groot verschil is dat zij dat deed toen ze twintig jaar ouder was dan ik nu…

Mijn chaoot zijn helpt ook niet. Dacht passend tevreden een laisser faire stijl te leven, maar het ontbreken van structuur (en het verbergen daarvan) zorgt voor kamertjes vol zooi, waarvan ik de deur stevig dicht heb getrokken. En niet alleen in m’n hoofd…
“Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd!” schetteren de damesbladen in aanloop naar talloze therapieën die ‘mind’ en ‘home’ samenbrengen. Mijn hekel aan huishouden staat een objectieve beoordeling van mijn ‘state of mind’ in de weg! Of is gewoon een excuus om de boel de boel te laten!

Terug naar alledag, want ik heb nog geen mindfulle poging gedaan enige harmonie te brengen in de chaos. Waar ik het meest tegen aanloop zijn namen die, na de eerste seconde dat ik ze hoor, in een zwart gat verdwijnen en niet meer boven komen. — was ook al zo op m’n dertigste trouwens —
Natuurlijk inmiddels diverse slinkse technieken ontwikkeld om erachter te komen; “Dank je Mam!”
Maar het blijft (te) vaak pijnlijk stil, als ik uit alle macht in mijn zwarte gat naar de juiste naam roer!!

Hoe sukkelig ben je dan, als je járenlang terugkomt op dezelfde camping??
En dus vaak dezelfde mensen tegenkomt. Vooral de ‘randfiguren’(af en toe een praatje vanachter het windscherm) vormen het probleem; helemaal als ze niet als ‘paar’ komen beppen. Vooral mannen alleen roemen hun partner bij naam (waarvan akte!!), maar houden die van zichzelf angstvallig geheim!

Er lopen hier op de camping talloze figuren rond die ik heb ‘benoemd naar omschrijving’. Omdat ze lijken op iemand die ik ken, vanwege ‘silly walks’, haardracht, kleding, schoeisel, tics en, niet te vergeten, hun huisdier (RollmopsBeagle of TerribleTeckel)
En eindelijk een ‘Keep-notities’ aangemaakt in mijn telefoon: “Texel-camping-lui-with-no-name”.
Moet alleen, om e.e.a. helder te houden, niet vergeten hun werkelijke naam te koppelen aan mijn omschrijving.

Heb even teruggebladerd in mijn MP archief: inmiddels is mijn geheugen al meer dan tien keer een rode draad in mijn blog geweest… Moest ik trouwens ook opzoeken…

Jeanette

PS Voor wie het nog niet weet: volgende week zondag heb ik examen!
De ultieme test of er überhaupt iets van wat ik erin probeer te stampen, (lang genoeg) blijft hangen!