Stekeligheid…

Kijk, we weten nu (of horen te weten) hoe het moet allemaal.
Bescheidenheid voorbij tetter je iedereen op de juiste afstand, je wast, je poetst, zingt, vecht, huilt, bidt, lacht, werkt en bewondert mee.
Maar er is een ding(etje) waarop ik nog antwoord zoek:
hoe krijg ik de brandnetels uit de tuin??

Bijna alles in de natuur groeit en bloeit onder liefdevolle aandacht, water en voedsel.
Zo niet onkruid; hoe harder je ertegen vecht, hoe meer het floreert!
Welke ‘mindvolle’ betekenis zit daarachter??
Niets doen is geen optie; het woord woekeren is ontstaan met de schepping van de brandnetel.
Wil geen gezever horen over de schoonheid van de brandnetel en zijn (moet mannelijk zijn…) waardevolle toevoeging in soepen en salades!!
En het zal een onontbeerlijke plant zijn voor bepaalde vlindersoorten; helemaal prima, maar ff níet in mijn tuin.
Ik gun iedereen plek om te leven; gastvrij huisvest ik al een keur aan insecten en ander gespuis.
De brandnetel-afhankelijk-gevleugelden verwijs ik vriendelijk doch dringend naar brandnetelvelden elders!

Een ieder (die langer meeleest) weet van mijn laissez-faire filosofie voor de tuin en de prachtige dingen die daaruit voortkomen! (http://www.midlifepleasures.nl/alledag/laissez-faire/ )
Hoe schrijnend is het nu te zien dat achter het hek met de buren vrijwel geen brandnetel te zien is, op een enkele sneaky uitloper van ons na!!
En zij hebben laissez-de-tuin-faire tot de derde macht verheven!!!
HOE KAN DAT???
Ik hak en ik plet, schoffel en graaf uit, zet kokend water in en spreek het enthousiaste prille prikgroen smekend toe hun biezen te pakken naar betere oorden.
Het is aan dovemansoren gericht; met hun frisgroene blikjes kijken ze uitdagend vrolijk terug terwijl ze ondergronds de aanval onstuitbaar voortzetten.

Misschien krijg ik steun uit onverwachte hoek. Brandnetels zijn indicatoren voor stikstof! Net als bramen overigens, waarmee ik ook een haat-liefde verhouding heb.
In de afgelopen tijd, waarin zoveel in onze jachtige wereld ‘on hold’ is gezet om mensen te beschermen, slaakt de natuur een zucht van verlichting!
Wie weet trekken mijn brandnetels zich vrijwillig een beetje terug, om ruimte te maken voor ‘ander’ groen en wordt natuurlijk evenwicht uiteindelijk hersteld?

Hoop biedt houvast op dit moment en dat deze hele onwezenlijke situatie ook zoveel moois doet ontstaan geeft troost.

Blijf gezond,
Jeanette

Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook