Sociali-sierung

– Een ‘mijmering’ (voor sommigen niet onbekend) over de tijd dat onze hond pup was-

Duitsers hebben iets met mijn hond en mijn hond heeft iets met Duitsers. Overigens is zij zich hiervan niet bewust; haar oorsprong ligt in Duitsland. Überhaupt beperkt haar bewustzijn zich tot het hier en nu; een staat van zijn die ik al jaren probeer te bereiken, maar wat me slechts af en toe lukt.
De belangstelling van Duitsers voor haar ondervind ik aan den lijve.

Tien weken oud is ze als ik haar, als onderdeel van de socialisatie, meeneem naar de markt in Den Burg. Jong als ze is moet ik haar regelmatig dragen en voor het weet heb ik de eerste Duitsers aan mijn boezem hangen. Al snel wordt mij duidelijk dat het niet mijn onweerstaanbare voorkomen is waar ze voor vallen, maar voor het eigenwijze koppie wat op haar voorpoten over mijn arm hangt.

‘Aaach, ist das ein Rottweiler?’ ‘Jaja’ bevestig ik taalneutraal, terwijl ik bedenk dat ons ‘Rottweiler’ toch iets warmer klinkt. Na wat gekeuvel over leeftijd en geslacht volgt steevast de vraag of ze haar mogen ‘streicheln’. In het kader van haar sociale ontwikkeling stem ik toe en voor ik het weet neuzelen wildvreemden allerlei lieve woordjes ter hoogte van mijn borsten, terwijl ze haar aaien. ‘Wie súúúús! So ein kleines Mäuschen! Was ein süsser Welpe!’

Enigszins ongemakkelijk voelt het wel, dus zodra er even geen Rottweiler-Liebhaber in de buurt is, zet ik haar op de grond. Nu ze in volle glorie zichtbaar is, stromen nieuwe fans toe.
Ondertussen, door de lengte van haar riempje mijn intieme zone koesterend, vraag ik mij af hoeveel invloed alle Duitse kooswoordjes op haar zullen hebben. Tijdens deze essentiële inprentingsfase zo vaak ‘súúús’ of ‘Mäus’ horen moet toch impact hebben?

Na een uitgebreide knuffelsessie met mijn pup, volgen de verhalen en moet ik aanhoren hoe het is om hond te zijn bij onze oosterburen.
Het moet gezegd: honden verbinden!
Na een uur begin ik zelfs al Duits te denken en prevel ‘entschuldigung’ wanneer ik een vrolijke noorderling in een Fries shirt letterlijk tegen het lijf loop. Ik schakel onmiddellijk over en zwaai een vriendelijk ‘oant moarn!!’, wat mij een brede grijns oplevert. Een kort moment voel ik mij, dankzij mijn adorabele pup, een ware kosmopoliet.

Na deze overmaat aan prikkels voor zowel ‘Mäus’ als mij, wordt het tijd te vertrekken. Door een steegje ontsnap ik aan de drukte en loop in alle rust de stad uit met een slapende pup over mijn schouder.
Naast volop genieten is het soms afzien, die sociali-sierung! Maar ik troost me met de gedachte dat ik over twee jaar waarschijnlijk alle ruimte krijg als ik met een volwassen Rottweiler over de markt loop.
Ongestoord wandel ik richting strand. Eenmaal daar doet ze, als gedreven door een eeuwenlange traditie van territoriumdrift, waar ze zo goed in zijn, die Duitsers: graven van de grootste en diepste kuilen!!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!