jun 01
He-Pi
mei 25
Camping EHBStress
Ik heb er, in een kort vlaagje van verstandsverbijstering, wel eens over gedacht om op de camping een soort hulppostje te openen bij psychische nood. Gewoon een luisterend oor en een bakje troost om de ergste ellende even af te schudden en de vakantie min of meer ongeschonden door te komen!
Mijn eerste (tevens laatste) aanvechting daartoe was járen geleden, toen we, gescheiden door wat hoog struikgewas, het wel maar voorál wee meekregen van de buren:
Jong gezin, twee kids, in een tent. Op zich moet dat lukken zou je zeggen. Prachtig eilandweer en genoeg te doen.
Enige minpuntje is kind nummer 2; je hoort haar nooit, behalve ’s nachts!
En dan niet even… Naarmate de campinggasten zich met het nodige gestommel en gescharrel klaarmaken voor de nacht en het steeds stiller wordt, begint onze jongste buurtelg haar keeltje te smeren. Eerst nog met een dreinerig klaagzangetje, maar allengs aanzwellend tot heus gebrul met krijsende uithalen!
‘Mijn god, hebben we geen oordoppen?’ verzucht Y. ‘Behoort niet tot mijn psu!’ fluister ik terug.
Intussen heb ik beeld van de situatie in de buurtent; onderdrukt paniekerig wordt alles uit de kast gehaald. Drinken, wiegen, zingen, luiertje, speeltje, lichtje, dwingend fluisterend voor kind nummer 1. En voor ál die buren die, slechts gescheiden door tentdoek of caravanwandje, nu geduldig liggen te wachten tot het ouderlijk gezag zegeviert.
Dat laat nog wel even op zich wachten, constateren we na een uurtje of twee. Tot wanhoop gedreven wordt de buggy uitgevouwen, baby ingepakt en wandelen pa en ma bij toerbeurt over de camping. Eindelijk rust!
Voor ons dan.
Is het in de eerste levensmaanden al vaak zoeken naar een dag- en nachtritme waarin iedereen zich kan vinden, het in ploegendienst van twee verzorgen van nachtelijke campingtochten per buggy is meer dan slopend! Uitgeput strompelt de toerbeurt-ouder na twee uur de tent in met een lief, onschuldig slapend, nasnikkend kindje.
Zodra de buggy stopt, verheft nummer 2 haar stem opnieuw tot grote hoogten…
Gelukkig hebben tenten geen muren, dus het risico voor 2 om ‘per ongeluk’ tegen de muur te worden geslingerd, is nihil.
— tentstokken zijn in deze wel een risico wat ik niet heb meegenomen, maar die schade zal zich beperken van lichte kneuzingen tot een breukje hier of daar —
Ma-lief is totaal aan het einde van haar krachten; uitgeleefd door veeleisend grut en een niet al te toeschietelijke kerel.
In een stil moment van samenzijn ( wat niet als zodanig wordt gekoesterd maar tevergeefs gebruikt om diepe relationele kreukels glad te strijken) hoor ik (ongewild) de noodkreet uit het diepst van haar hart:
“Kees… het gaat niet goed met mij!!”
— de toon raakt zelfs mij, terwijl ik haar slaafse welwillendheid ten aanzien van de andere gezinsleden soms wel errug ver vind gaan!! —
Kees zou Kees niet zijn als hij niet op de z’n ‘Kouwe-Kees’ manier luid en duidelijk antwoordt: “Dan moet je ook maar beter naar MIJ luisteren!!” …
— ik hoop dat ze is vertrokken vóór Kees z’n eerste midlifecrisis! —
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
mei 18
Flabbergasted…
Voor achtergrondinformatie en/of waarheidsvinding (…) surf ik regelmatig over het web voor mijn site. Gezien het onderwerp ‘Midlife’ is er breed aanbod van artikelen van (ervarings) deskundigen (zowel professioneel als hobby-matig), slachtoffers, meevoelers, starters en diehards.
Plots kom ik terecht op een site waar ik blijf hangen; in volkomen ongeloof en veel te lang!!
Flabbergasted sla ik ‘m op om later terug te keren, als ik mijzelf met een paar borrels heb proberen te wapenen tegen de inhoud.
Ga niet onvoorbereid zelf op onderzoek uit!
Lees mijn blog en bepaal dan in alle rust of je meer wilt weten!
Probeer ik vrouwelijke generatiegenoten humorvol door de overgang te loodsen, blijk ik volkomen voorbij te gaan aan de dodelijke ernst van het mannelijke equivalent:
de midlife crisis!
Niet getreurd, er is hulp! In de vorm van een site, waarop voor de vrouw(!)/partner in twaalf stappen advies wordt gegeven hoe je je man (heel simpel…) door deze periode heen pampert!
Een slimme datingcoach(?) stortte zich in het gapende gat in de markt van losgeslagen mannelijke midlifers, die hun naasten het leven zuur maken en, gedreven door op hol geslagen hormonen, de ene na de andere dubieuze beslissing nemen.
In het kort (vrij vertaald) de ‘adviezen’ voor jou als vrouw/partner:
( — plus mijn rustgevende raad, ter absoluut noodzakelijke steun — )
- “Schrik niet, kalmeer! Het is normaal. Je weet dat het komt, net als de seizoenen”
— adem in… adem uit… — - “Begrip! Voor zijn natuurlijke behoefte om zoveel mogelijk vrouwen zwanger te maken. Dit fenomeen bepaalt de eerste crisis”
— aanlijnen dus! — - “Zijn crisis valt rond jouw 50ste? Tijd om op jacht te gaan naar een nieuw (jong) exemplaar”
— overleg met je huisarts de mogelijkheid tot chemische castratie — - “Ze kunnen er niets aan doen, deze fase waarin gedrag en voorkeuren veranderen”
— kinderlijk onschuldig overgeleverd aan de grillen van moeder natuur — - “Zijn liefde voor jou is niet veranderd(?) Het feit dat het jeukt wil nog niet zeggen dat ie ook gaat krabben”
— drie borrels voorkomen dat ik hier afhaak — - “Neem zijn gedrag serieus! Maak geen grapjes over zijn cabrio of huppelkut! Dit zou zijn ego kwetsen; hij wéét niet dat dit biologische verlangens zijn”
— voel me geroepen het hier op te nemen voor de mannen! Neergezet als een stel volslagen debielen; tragische slachtoffers van ongebreidelde driften en onnozelheid — - “Loslaten! Het is iets van hém”
— tip ter overleving: zoek een jonge(!) lover — - “Geef het tijd! Elke man heeft deze periode nodig”
— mijn drankgebruik gaat me nu zorgen baren — - “Overleef deze periode met geduld en probeer niet je relatie op de rails te krijgen tegen beter weten in”
— waar zitten zijn lurven? — - “Maak er het beste van en blijf glimlachen”
— is kokhalzen lichamelijk of kan het ook tussen je oren zitten? — - “Geniet ervan! Wees blij met zijn ‘nieuwe’ zelf”
— vraag je huisarts om uppers… véél!! — - “Ga voor bonuspunten(?): vier zijn hormonenhype en gedraag jezelf ook jonger. Boost je relatie als jonge verliefden…”
— … —
Ik trek het even niet meer!
Gelukkig heb ik nog een paar dagen vakantie om opnieuw volledig in balans te komen.
De balans van een wijze,
evenwichtige,
tolerante,
geduldige en
buitengewoon blije
midlife-truus!
Jeanette
PS, mocht je behoefte hebben: alle adviezen zijn te vinden op mijn bron in deze: mannengeheim.nl/midlife-crisis-oplossen
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
mei 11
Oog om oog…
Net als onze koninklijke gast de Winterkoning, was ook het Mezenechtpaar zwaar ontstemt over onze snoei-werkzaamheden.
Was hun riante onderkomen voor het grut vorig jaar nog onzichtbaar door klimop, nu is de aanvliegroute weliswaar vrij, maar het zicht op de villa ook.
Dat is een buurkat ook niet ontgaan! Regelmatig sluipt hij over het hok naar de rand, om tastend met zijn voorpoot de stevigheid van het dak van de mezenvilla te controleren. De opportunist!! Ervaring glinstert in zijn sluwe ogen; het moment van toeslaan is nog niet aangebroken. De omstandigheden worden zorgvuldig bekeken en getoetst.
Hij wacht geduldig op het grote moment: ‘Nest-verlaat-dag’!
Dan positioneert hij zich met z’n kont op de rand van het hok, steunt met links op het dak van de villa en hengelt met rechts het onnozele grut één voor één aan zijn uitgestoken nagel omhoog!
Ik doorzie hem!!! En hoewel ik, na enkele dramatische ervaringen in het verleden (http://www.midlifepleasures.nl/alledag/bemoeizucht/) mezelf plechtig heb beloofd om niet in te grijpen in de natuur, bloedt mijn moederhart met het vooruitzicht van de aangeprikte baby’s!
Ik laat het niet gebeuren!! Kattemans heeft van P al z’n eerste doop gehad. Vol vertrouwen in de mensheid bleef hij zitten loeren toen P naderde met een bak water. Te laat doorzag hij de bedoeling en met een nat pak spoedde hij zich huiswaarts. Iets alerter op naderend mensvolk, posteert hij zich de volgende ochtend doodleuk weer op dezelfde plek.
Op dit vroege tijdstip ben ik niet gekleed op een doordachte aanval met de benodigde wapens, dus stort ik mij in pyjama naar buiten en spring, sis, schreeuw en klap mij richting rover.
Met succes! Hij schrikt zich te pletter!!
— grinnikend bedenk ik even later hoe het er voor hem moet hebben uitgezien —
Maar kattengebroed is taai en reeds de volgende ochtend neemt hij zijn uitkijkpost weer in! Onder geen beding laat hij zich een maaltijd van jong mezenvlees ontnemen! Ik stort mij weer als een gestoorde kenau naar buiten en, nadat hij me even meewarig heeft aangekeken, wandelt hij weg.
“Kutkat!” sneer ik hem na!! Dus gooi ik al mijn voornemens overboord en zorg, samen met goeie vriend R, voor een degelijk toegangshek naar huize Mees. Het voorkomt hengelende poten en in het uiterste geval stort kattemans naar beneden; eigen schuld, dikke bult!
We hebben pa en ma Mees medegedeeld, dat de werkzaamheden aan de oprit naar hun villa noodzakelijk is voor de veiligheid van het grut. Na achterdochtig alles te hebben gecontroleerd, hervatten ze blij en onvermoeibaar de voedseltransporten naar het nest.
Natuurlijk zit ik geniepig te wachten op het moment dat KK erachter komt dat de weg naar zijn feestmaal is afgesloten! Tevergeefs!
Het kán niet anders; verdekt opgesteld heeft hij al onze inspanningen gadegeslagen en zich met een grote grijns omgedraaid naar andere tuinen, waar mezenvilla’s ongehinderd leeggehengeld kunnen worden.
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
mei 04
Territoralia
Het bekende fenomeen van de diepe kuilen op het strand, bewaakt door moeders met kinderen of de hond, schrijven we gemakshalve toe aan onze oosterburen. Een schurend conflict van lang her, ligt plots weer vers in het geheugen. Zo langzamerhand betwijfel ik of dit vooroordeel wel helemaal terecht is. Ook ons, kaaskoppen, is buitengewoon territoriaal gedrag niet vreemd; de vlaggetjes ontbreken, maar de middelen om op niet mis te verstane wijze “Dit is van mij!!!” te duiden zijn talrijk.
Moet zeggen dat ik erg gesteld ben op enige privacy. De eerste keer dat wij met onze ‘beginnerscaravan’ een plaats toegewezen kregen in een rijtje uitbundige vakantievierders, moest ik even slikken:
1. Hoe kregen wij ons sleurhutje tussen een mega vouwcaravan en een tunneltent met 4 compartimenten?
2. mochten we besluiten daar ook nog ons voortentje tussen te frummelen, waar moesten we die dan bevestigen, zonder burenruzie?
‘Movers’ waren nog geen algemeen goed, dus ineens kwamen buren wél van pas.
Iedereen sprong overeind om ons (bescheiden) bakje in een te kleine opening te duwen.
Zoals je met opgetrokken schouders door een dichte menigte loopt, zetten wij met ‘ingetrokken buik’ de voortent op. Constant overleg met de buren of die ene haring wel dáár de grond in mocht, tussen hun scheerlijnen. Terreinwinst viel nergens te behalen, dus de sfeer buitengewoon gemoedelijk. Dat buurman tot diep in de nacht met een goeie vriend doorhaalde onder mijn open caravanraam, deed mij slechts verlangen naar goeie oordoppen. Het vogelconcert tijdens ons ontbijt werd muzikaal ondersteund door zijn monotone gesnurk!
Na een week ontworstelden wij ons weer aan de kampeerplek en besloten een volgende keer toch te gaan voor iets meer ‘lebensraum’…
En nu, vele jaren later, staan we op een plek waarop onze eerste caravan wel vier keer past, zonder bonje met de buren. Ook wij zijn gegaan voor iets meer comfort, dus de sleurhut is aangepast aan ‘de wensen des (leef)tijds’(…)
Alle plekken op deze camping zijn echt royaal bemeten en dus komt de territoriumdrift in alle hevigheid naar boven!!! Heb de psychologische achtergrond van deze begeerte nog niet bestudeerd maar vraag me af wat de vergrotende trap van ‘meer’ is??
Hoe meer, hoe hebberiger?? Maar al die koninkrijkjes die moeten worden uitgezet als zijnde ‘VAN MIJ!’ leveren wel heerlijke beelden op!!!
Stel, 100m2 aan kampeerplek — hoe royaal is dat — waarbij de enige écht zichtbare grens de helft van het wc/douchehok is.
Dan begint dáár dus de ‘chinese muur’: 7 meter windscherm naar het midden van het veld! Haaks daarop wordt de andere kant van het domein afgesloten met opnieuw meters windscherm.
— arm aanlandig koepeltentje wat ineens is onttrokken aan het zicht, maar zelf ook compleet verstoken van enig campinggebeuren. Probeer maar eens verhaal te halen bij je territoriale, schraapzuchtige buurman… —
Omdat er ergens in- en uitgangen moeten zijn, worden noodzakelijke doorgangen gemarkeerd met droogmolens of wasrekken; elke vorm van ‘welkom’ angstvallig omgezet in ontmoediging tot enig contact!
En wij?
Staan keurig in een hoekje, hebben een functioneel windschermpje
en iedereen is welkom zonder kloppen…
mochten ze de moed hebben om onze rottweiler te passeren, die aan een 10 meter lange lijn de grenzen bewaakt!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
apr 27
Alles weten… of juist niet
Waarmee je mij vroeger absoluut bovenop de kast kon krijgen, was de opmerking:
“Wat niet weet wat niet deert!” Koppig bleef ik verdedigen dat wanneer iets je níet wordt verteld, je ook geen keuze hebt om blijdschap óf chagrijn te ervaren!! Ik moet toegeven dat het hier vaak ietwat precaire onderwerpen betrof, zoals prostitueebezoek (hoerenlopen) of vreemdgaan, en dat de verdedigende partij (van het gezegde) meestal man was.
Vaak verzandde het in de vage (maar veilige) discussie of iets verzwijgen net zo’n leugen is als “Nee!” zeggen terwijl het “Ja!” is…
Tegenwoordig ben ik een stuk milder, want álles weten is zó vermoeiend!!! Alle informatie die ik helemaal niet wíl weten, wordt maar ongevraagd op mijn bordje geplempt!! Superlatieven schieten tekort in het omschrijven van (voorál) afgrijselijkheden en drama.
En gaat het dan níet over al die celebs die ik toch niet ken, dan is het wel de aarde, het milieu, de natuur, kortom: de plek waar wij met z’n allen wonen.
Probeer de ‘betrouwbare’(…) info te filteren — vind dat essentieel — en m’n leven te beteren. Filteren van info blijkt een dagtaak op tal van vlakken! Was bijvoorbeeld vroeger de term ‘nieuw’ voldoende om een product te proberen, nu móeten we weten wat het aan gezonde, verantwoorde en milieuvriendelijke stoffen bevat…
En blijft info over de schadelijke inhoud onvermeld of onherkenbaar in blabla-taal verpakt.
“Wat niet weet, wat niet deert…??
Ik sta op en poets m’n tanden met ‘Oral B tandpasta Pro Expert Professional’; dan weet ik dat mijn tandarts blij is!
Leg voor ná het douchen vast m’n dagcreme’pje klaar:
‘Clinique Moisture Surge 72-hours Auto-Replenishing Hydrator’
— waarbij ’72’ natuurlijk garandeert dat ik niet halverwege de dag onbeschermd rondloop —
Onder de douche begin ik met haar wassen. Ga voor een toppertje waar m’n kapper blij van wordt: ‘Kerastase Bain Satin 2 Irisome shampoo’, gevolgd door een haarmasker van ‘Revitalash Regenesis detox Hair & Scalp Mask’.
Zeker van alle zorg aan m’n kop daal ik af naar de zorg voor lagere regionen.
Zag voor m’n lijf iets gaafs en ‘só today’: ‘Carrot Shower Olie’!
Carrot (wortel, als in carrot-cake), shower (douche, zocht ik dus). Ze omschrijven de voordelen duidelijk én in het Nederlands!
Het is Fair Trade (mijn huid al voor de helft minder strak) en, let op:
“Je huid profiteert van koudgeperste wortelzaadolie en vers wortelextract in zonnebloemolie”
— al die olie transformeert mijn douchevloer tot ijsbaan, maar wie maalt erom dat ik straks met diverse breuken lig te creperen —
“De doucheroutine (…) wordt gecompleteerd met de sorbetzoete geur van sandelhout, grapefruit en geranium”
Compleet ‘om’ wil ik bestellen… Uitverkocht, pút!
Dan ga ik voor de ‘Yummy Mummy Shower Jelly’! Verdikke, néé… óók uitverkocht!!
Neem m’n toevlucht tot ouwe, vertrouwde (Rintje?) Sanex Zero%.
Geen ftalaten (oefen maar ff), kleurstoffen, parabenen of fenoxyethanol! Zo héé, indrukwekkend hoeveel er níet in zit!!!
Maar ách, shit! Dus wél palmolie! Op zich niks mis mee, ware het niet dat er per uur 300 voetbalvelden oerwoud worden gekapt om oliepalmen te kunnen planten.
Hoe f*ck is dit? Mijn dag nét begonnen en de wereldellende presenteert zich al in volle omvang in mijn badkamer!! Zoek in de kast naar een hotelzeepje. — spaarde ze (toen mijn vlieg-schaamte een nog onbekend fenomeen was) om vage redenen —
Peuter een blokje uit de verpakking waarop slechts de naam van het hotel en níet de trieste samenstelling van het zeepje zelf;
was mezelf in zalige onwetendheid!!!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
apr 20
Het Ei
Terug op de camping voor wat zonovergoten weekenden en eindeloze inspiratie voor m’n blog. Het eerste item wat aan de orde komt: het ei. Hoe toepasselijk aan de vooravond van Pasen.
Overigens, de link van Pasen en eieren is op z’n minst vreemd te noemen; een verbastering van wedergeboorte, vruchtbaarheid en nieuw leven. Maak er maar (paas)brood van, geen hond die zich er druk over maakt.
Onze traditie met eieren is een oude en nogal vastgeroest: thuis op zondag een gekookt eitje bij het ontbijt (waarbij altijd eentje extra voor Fair, onze hond). Op de camping is het ontbijt elke dag een feestje en behoeft een eitje, zo ook Fair.
Een minstens zo oude frustrátie is het bereiden van hét perfect gekookte eitje, PGE!
In ons geval is dat eentje met stevig eiwit en een dooier waarvan de kern voor 3/4 lobbig vloeibaar is. In al die jaren zijn de PGE’s absoluut in de minderheid.
Door ons jarenlange geploeter om tot het PGE te komen, voel ik een licht tot matig wantrouwen jegens hen die prat gaan op hun ei-kook-kunst en voor wie een Perfect Gekookt Eitje eerder regel dan uitzondering is!
Wanneer ik onze ei-kooktijd-frustratie deel met anderen, blijken kooktijden enorm uiteen te lopen! Het grootste verschil zit in het moment van tewaterlating. Vanaf de start in koud-, tot afstorten in kokend water. De definitie van het PGE verschilt per persoon, maar in elke groep bevindt zich wel een verdachte enkeling die, naar zeggen, 98% scoort met het Perfect Gekookte Eitje!
Op de camping ontberen we een kookwekker en komt het helemáál aan op fingerspitzengefühl, concentratie en onverdeelde aandacht. De ervaring leerde dat een biologisch (uiteraard) kippenei, maat L op caravangas, drie minuten zuivere kóóktijd vereiste. Ik zocht in ons stapeltje meegebrachte cd’s (voor de portable radio/cd-speler) naar een nummer van 3 minuten. “Cuando ya no me Quieras” van Maria Dolores Pradera voldeed met 3.01 minuut aan de kooktijd van onze eitjes. Vele ochtenden begeleidde dit heerlijke nummer het kookproces. Resultaat: redelijk tot goed.
Met de komst van spotify bleven cd’s en -speler thuis en verwaterde ook het strakke regime rondom de eikooktijd. Een periode van vertwijfelde pogingen brak aan en de staat van de eitjes varieerde van witgele blubber tot stuiterballen met een blauwachtige dooier.
De enige die met smaak elk resultaat verorberde, was Fair.
En toen was er… Siri!!!
(ander onderwerp, niet minder komisch, onze niet aflatende strijd: Y z’n iPhone versus mijn Samsung…)
Als onze eitjes ‘tegen de kook’ aanzitten, staat één van ons klaar met de iPhone. Bij de eerste bubbels krijgt Siri het commando: “Timer! Tweeënhalve minuut!” waarop ze met haar immer vriendelijke reactie de kooktijd start. Met tweeënhalve minuut hebben we een tikje speling om, naar eigen inzicht, nog een persoonlijke touch aan het eitje mee te geven. Het resultaat is als álle voorgaande jaren: het PGE blijft een gelukstreffer!!!
Fijn paasweekend met veel Perfect Gekookte Eitjes!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
apr 13
Lillen of fillen
Het is een kwestie van perceptie; meerdere factoren samenbrengen tot één beeld.
Hier slechts één hoek waarin ik kan aanschouwen. En wat ik zie maakt me niet blij.
Zakkerig, slap en gerimpeld; dit wíl je niet…
Voorzichtig tik ik ertegen aan; behalve een lebbertje naar voren en eentje naar achter verandert er absoluut niets aan de verschijningsvorm!
Geen idee waar ik op hoop als ik het aanraak, maar ik verlies het vertrouwen in enige verbetering. Zou dit soort moedeloosheid een midlife-dingetje zijn? Je troosteloos neerleggen bij zaken die je niet kunt veranderen?
Of koester je trots elk bewijs van langer leven, in heel je fysiek?
Zwaartekracht is een gemeenschappelijke factor waarop we, zonder takelende cosmetische ingrepen, weinig invloed hebben.
Wie trouwens de ontwikkelingen volgt in de wereld van ‘wanhopig corrigeren van een natuurlijk proces’, staat nergens meer van te kijken.
Bedenk het en het kan worden ‘gemaakt’. De aanbieders worden talrijker, de drempels lager en de resultaten universeler. Ik kan wat hebben; zelfs alle begrip voor een corrigerende tik aan moeder natuur, wanneer ze bij de ‘bouw’ enigszins sneu uit de bocht is gevlogen!
Maar ideeën van ‘een tikje in de goeie richting’, ontsporen vele malen vaker!
Neem de witte-bekken-maffia; rechtlijnigheid was al gewenst, maar dat Joling-wit als iemand breeduit glimlacht. — en glimlachen zúl je, om het spekken van de witte-bekken-maffia-kas te rechtvaardigen! —
Waarom de natuur overtreffen? Kijk, vergane-glorie-geel hoeft ook niet, maar er zijn grenzen aan toonbaar wit!
Oooh, en nog ééntje, waarvan de uitwassen mij met stomheid slaan: opgespoten lippen!!
Heb ik het niet over een ‘verleidelijke, vrouwelijke welving’, nee, deze monsters tarten elke voorstelling van normaal (dagelijks) gebruik!
Zou je trouwens, na veelvuldig fillen van de lippen, risico lopen op een ‘lipverzakking’?
Dat ook je lippen twee lillende zakjes worden waarvoor speciaal bestek moet worden uitgevonden?
Want: lillen is ‘not done’!
Na je zwangerschap lijden onder lege tieten en een slappe buik??
“Come ón zeg, don’t wúrriiee!!! Doe de ‘mommy-makeover’!
Drie voor de prijs van ééén!!”
Ik word oud! Ga zeiken over ontwikkelingen die toch niet te stoppen zijn. En aanleiding was mijn eigen flubber-frustratie. Dat ik, wanneer ik lig en mijn arm op een bepaalde manier optil, geconfronteerd word met een zakkerig, slap en gerimpeld stukje onderarm!!
Let wel: níet mijn kipfilets; lillend slap, maar geenszins rimpelig!
Nee, dit rampgebiedje strekt zich uit van kipfilet tot halverwege mijn pols, aan de onderkant van mijn opgeheven arm!
Na rijp beraad en het inschatten van risico’s op verstoring van zinderende nachten als gevolg van een flubbertje hier of daar, besluit ik het probleem volledig Zen en ingreep-vrij op te lossen:
een flanellen pyjama met lange mouwen!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
apr 06
Koninklijke gast
Ineens is het voorjaar. De natuur kijkt niet naar data; hult zich in stilzwijgen zolang de kou in de lucht is, maar explodeert onder de milde voorjaarswarmte van de zon! Het voorjaar snelt de tuin in en binnen de kortste keren zijn de fluitconcerten oorverdovend hartverwarmend. Er wordt wat ‘gehengeld’ naar aandacht van de vrouwen! En dan… flitsend snel en ongelooflijk klein, is ie daar!! Mijn favoriet, mijn welkome, koninklijke gast: de Winterkoning!!
Ik ben niet belangrijk; word niet begroet met een koninklijke buiging voor de hartelijke ontvangst in de winterkoning-vriendelijke-laissez-fair-tuin.
Nee, first things first en dat is inspectie van zijn koninkrijk.
“WTF”, twittert hij, “welke onverlaat heeft, duidelijk zonder enige kennis van zaken, mijn klimop gesnoeid en daarmee de paleistuin gehalveerd???”
Met het schaamrood op mijn kaken geef ik toe dat we niet heel zorgvuldig te werk zijn gegaan. “Als gevolg van stormschade moesten we met de botte bijl redden wat er te redden viel!”, probeer ik de kaalslag goed te praten.
Duidelijk geïrriteerd, vervolgt hij al mopperend zijn inspectieronde.
Zijn stijf rechtop staande staartje spreekt boekdelen!
De dagen daarna is hij alleen maar bezig een geschikte plek te zoeken voor zijn paleizen; zijn naam eer aandoend, gaat hij voor groots en veel!
Ik vraag me steeds opnieuw af hoe het mogelijk is dat uit zo’n klein lijfje zóveel lawaai komt! Alleen al dáárdoor krabben vele andere gevleugelden zich achter hun oor, voordat ze zich in het koninkrijk wagen.
De ‘no-go-area’s’ haarfijn afgebakend met zijn felle “PRRRRRRRT!!”, waarvoor zelfs Fair, onze hond terugdeinst!
“Maak je niet zo druk”, sus ik ‘m. Tevergeefs.
Naast zijn grootse territoriumdrift, vindt hij tijd voor het bouwen van de mooiste paleisjes! Knusse holletjes, bedekt met mos, als broedplaats voor de vorstin en nest voor zijn koninklijke nakomelingetjes.
Als zijn paleizen klaar zijn voor inspectie, is het zaak de allermooiste koningin te scoren; zijn ieniemienie vrouwelijke evenbeeldje, maar dan zonder zangtalent.
In de buurt van zijn mooiste bouwwerken, stuurt hij hartstochtelijke serenades de lucht in om zijn liefdesboodschap te verspreiden. In de verre omtrek spitsen wulpse winterkoninginnetjes hun oren. Smeltend onder zijn gepassioneerde lokroep komen ze ingevlogen. Winterkoning keurt het aanbod en kiest (om redenen waarnaar ik slechts kan gissen…) zijn winterkoningin. Op haar beurt kiest zij zorgvuldig de echtelijke woning uit het royale aanbod. De daad zelf blijft voor mij verborgen; ik moet hopen op vruchtbare nachten.
Helaas had mevrouw de Winterkoningin dezelfde bezwaren als haar man ten aanzien van de paleistuin in de klimop; ze koos een paleis buiten mijn zicht!!
Dagelijks verwijt ik haar al pruttelend deze keuze: “Verwende trut!”
Maar heel stiekem moet ik haar gelijk geven; het oog wil ook wat!
Jeanette
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
mrt 30
Logistiek & snelheid
Badmatje… check
Douchekruk… check
Zeep, shampoo, handdoeken, extra kruk, (schone) onderbroek, broek… dubbelcheck
Stopwatch aan
Leg het badmatje in de douche en plaats de douchekruk erop.
Ik kleed me uit, naast de douche, op m’n ‘buitenkruk’.
Check nog even of alles, onder de gordel gedragen, binnen handbereik ligt!
Vliegdekschip-overschoenen (1) uit, gevolgd door de gipsschoenen (2), teenslippersokken en uiteindelijk jogging- en onderbroek.
Naakt, maar nog niet ter plekke; ik wil douchen.
Dus: 2 én 1 aan — braaf gehoorzamend aan het strenge voorschrift van mijn arts in geval van verplaatsing te voet —
Flapvoet de douche in, pak de douchekop en draai als bevallige Yeti in de kleine ruimte met een allerminst bevallige beweging…
Zijg neer op de douchekruk; onaangenaam koud aan kont en edele delen (yep, vrouwelijke variant!)
Hengel de buitenkruk tegen de douchecabine — het gebrek aan een royale inloopdouche luid mopperend betreurend —
Friemelend in de kleine ruimte, opnieuw de dubbele laag schoeisel (1 en 2) afgepeld.
Voorzichtig plaats ik alles op de buitenkruk, samen met een handdoek voor m’n voeten en ééntje voor het lijf.
Inmiddels bibberend naakt, pak ik de douchekop en draai de kraan open, hetgeen soepel heupwerk vereist.
Als uiteindelijk warm water over mijn lijf stroomt, weet ik weer waarom ik wilde gaan douchen!! Héérlijk!
Was mijn haar en mijn lijf (voor zover zittend bereikbaar) en geniet.
Met tegenzin draai ik de kraan dicht en gooi de douchedeuren open.
Kille lucht stroomt naar binnen en plakt aan mijn natte huid.
Ik leg mijn rechterbeen op de buitenkruk en droog voet, kuit, knie en bovenbeen. Wurm m’n voet in 2, om vervolgens stabiliteit te garanderen met 1.
Mijn linkerbeen en -voet wacht dezelfde behandeling.
Zuchtend sta ik op, zet de buitenkruk opzij en flapvoet de douchecabine uit. Droog de rest en herhaal zittend het uittrekken van de schoenlagen 1 en 2, teneinde m’n kleren te kunnen aantrekken.
Als ik eindelijk tevreden het laatste klittenband van 1 dichtdruk en ga staan om m’n broeken over m’n kont te trekken, ontdek ik dat ik de linkerpijp van mijn onderbroek niet aanheb…
‘Not-amused’ op links in de herkansing:
1 (fucking-vliegdekschip-overschoen) uit,
2 (klere-kleurige-gipsschoen) uit,
linkerbroekspijp uit,
… adem in … adem uit …
linker onderbroekspijp aan, gevolgd door
linker broekspijp,
2 en tot slot
m’n charmante 1.
Fris en fruitig druk ik m’n stopwatch uit… 18 minuten en 27 seconden!
Nieuw record, ondanks het linkerpijpie!! Ik koester mijn zegeningen!
Nog een paar weekjes en ik hang 1 en 2 voorgoed aan de wilgen!!
Jeanette
(volgende week het voorjaar in met een koninklijke gast!!)
Delen is lief! Makkelijk via onderstaande links of faceboook
Volg Midlife Pleasures op facebook
Volg ons op facebook!
Recente reacties