nov 04

Betalen voor sprookjes; goedgelovig onnozel!


Ik wéét dat het niet kan: met de pasta uit één potje het door de jaren aangekoekte vet in je oven zonder bloed, zweet en tranen verwijderen.
Koekenpannen, waar je straffeloos met een hamer in kunt slaan en dan nog zonder vet je eieren bakken.
De wónderbra, zonder beugels maar met precies voldoende steun en die zó lekker zit dat je er in kunt slapen!!!
Pluizenborstels die álle haren in no time opvegen van je bank, broek of bed en die je met een bijgeleverd vernuftig opvangbakje ‘afveegt’!
Ik weet het, ik wéét het, en toch heb ik ‘m nu besteld, de pluizenborstel.
Twee jaar geleden had ik voorgoed genezen moeten zijn, toen ik met open ogen mijn kop in de marketing-galg stak; met De Wonderbra…

Aangeschaft omdat het volledig overeenkwam met mijn idee van dé ideale bh! Eindelijk verlost van die idiote beugels, die me altijd doen denken aan de stalen hoepels waarmee ik groene planten in toom houd. Verlost van de banden die bubbels veroorzaken waar ze niet moeten zitten. Verlost van het dwingende advies van de verkoopster dat ik, voor een optimaal effect, te kleine confectie- en cupmaat moet nemen!! — hoe dat optimale effect er dan vanuit verschillende visies uit moet zien, vraagt om een aparte blog —
Maar wauw, een bh die alles perfect op z’n plek houdt, een indrukwekkend decolleté geeft en waar je ook nog in kunt chillen!! Ik ben volledig ‘om’ en bestel!! Twee maten groter, want “ze vallen klein!”, volgens de geraadpleegde callcenter-Truus.

Zo klein, dat ik me met ingehouden adem in zo’n XXXL bustehouder moet worstelen, me ondertussen bezorgd afvragend hoe ik er in godsnaam ooit weer uitkom! Als een soort slangenmens golf ik in de ‘wonderbra’! En ja hoor, ze blijven op hun plaats, net als de rest van mij!! Als een soort ingeblikte ridder uit de middeleeuwen, buig ik krakend voorover om mijn decolleté te beoordelen. Worstelend om ruimte, zwoegen mijn borsten zich naar het licht, resulterend in een indrukwekkende spleet, die een dubbel D doet vermoeden.
Ik spring voorzichtig op en neer, om de geschiktheid tijdens het sporten te testen. Normaal bewegen blijkt onmogelijk! Wanhopig probeer ik te ademen! Tevergeefs!! Ik moet eruit!!!!

Een lichte paniek neemt bezit van mij. Het gekochte product mag retour als het niet past. Maar wel heel en in de oorspronkelijke verpakking. Dus ‘de schaar erin’ is geen optie om mezelf en mijn voorgevel(tje) te bevrijden. In een moment van verhelderende zelfkennis constateer ik dat het geen optie is om het geval naar beneden toe af te stropen, want dan moet ik behalve mijn schouders ook nog een vrij brede heuppartij slechten.
Nee, ik moet via dezelfde weg terug; bovenlangs! Inademen door de neus en langzaam en lang uitblazen door de mond. Het lukt me om mijn vingers om de onderste rand van het keurslijf te wurmen en het, voordat ik opnieuw naar adem snak, over mijn borsten te krijgen.

Opgelucht over deze bevrijdingsactie zakken ze weer in hun oorspronkelijke, vrije staat terug op mijn maag. Nu de rest nog! Stukje bij beetje ontdoe ik mij van de wonderbra! Zelden heb ik mij meer gerealiseerd hoe heerlijk het is om vrij te kunnen ademen. Weer een illusie armer, maar mijn oorspronkelijke status koesterend, pak ik het adembenemende kledingstuk in om het retour te sturen. Natuurlijk heb ik drie keer moeten bellen voordat ik drie maanden later mijn geld terugkrijg, maar dat neem ik graag voor lief!

Gniffelend stel ik mij voor hoe in deze periode talloze vergelijkbare worstelingen plaatsvinden. Elders, waar goedgelovige onnozelen zich verliezen in ademloze decolletés!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 28

De reünie


Ben er dubbel over. In eerste instantie zie ik het zitten, allerlei ontmoetingen uit een andere levensfase — heb het toch over zo’n 30, 40 jaar… — en geef me gelijk enthousiast op.
Een week later slaat de twijfel toe: … wat als ik de enige ben uit die tijd? Wat als er alleen maar youngsters zijn die elkaar allemaal kennen? Wat als er dan wel mensen zijn uit ‘mijn’ tijd, maar juist diegenen waar ik niet op zit te wachten en eigenlijk helemaal niet hoef te zien of spreken?

We hebben ons ingedekt: drie gelijkgestemde vriendinnen (en leeftijdgenoten). Zodat we elk in ieder geval twee praatmaatjes hebben wanneer we geen kop herkennen! Gezamenlijk reizen we richting feestlocatie. Gesprekken doorspekt van twijfels en mogelijke oplossingen. Met als great escape: gewoon na de koffie weer vertrekken, gedrieën de kroeg induiken en een wereldavond hebben! Fuck de reünie, YEAH!!
Naarmate we ons doel naderen, zijn er toch al wat namen opgedoken die er zéker zullen zijn; diehards die net als wij de twijfels opzij hebben gezet. Of gewoon zin hebben in een feestje; zo simpel kan het zijn!

Nauwelijks uit de auto zie ik de eerste bekende uit vervlogen tijd. De jaren vallen weg en al keuvelend lopen we richting ingang. Binnen een aaneenschakeling van herkennen, begroeten, in het geheugen graven en gezamenlijk al tastend een overlappende periode vinden. De non communicatie viert hoogtij. “Aaaaach, jíj?? Nééé… jéééétje! Gewéldig… niks veranderd (…) hoe ís het? Goh.. nou… okeeeeee, spreek je straks!” Keer me om en de reünie-talk begint opnieuw.
Had me veel beter voor moeten bereiden. Reünie-talk-training! Net als Joris Linssen precies vragen wat ik wil weten, gladjes doch origineel het gesprek afkappen, de ‘not-wanted’ elegant ontlopen en de ‘wanted’ niet te lang vasthouden.

Behalve de (trouwe) stellen uit die tijd, zijn de meesten alleen. Dat snap ik, want een reünie met een lief die niemand kent is voor beiden een crime. Maar het prikkelt wel mijn nieuwsgierigheid om de ‘staat’ boven water te krijgen! Weer is de tijd mijn vijand; trieste verhalen over verlies krijgen geen diepte en smeuïge relatieperikelen missen pikante details.
Een enkele man toont teveel foto’s van nieuwe liefdes en ‘tweede leg’ op zijn mobiel; in loosheid de grootouders die al scrollend talloze kleinkinderen tentoonstellen overtreffend.
Naast de succes-stories, de avonturiers en de ‘be-levers’, zijn er ook pissebedden; lui die de afgelopen 40 jaar nauwelijks onder hun steen vandaan zijn gekomen; een stilstand die zich ook uiterlijk uit. Ik ‘like’ veel! En maak afspraken met anderen om later in alle rust ‘bij te beppen’.

De weg terug is een geweldige afsluiting van de avond. Onze ervaringen raken elkaar bij oude bekenden, onze gevoelens daarover lopen uiteen. Te horen hoe we onszelf meenemen in de beleving van anderen; de verschillen zijn treffend én hilarisch. Waar de één het fossiel van de avond heeft ontdekt, ziet de ander een eminence grise met een indrukwekkend levens-cv.
We liggen als bakvissen onder de stoel van het lachen!

Had het niet willen missen, de reünie. Het was ontzettend leuk!
Van mij mag het ietsje vaker, teneinde mijn ‘reünie-skills’ te verbeteren. Of voordat ik door ouderdom vergeet wat ik daar doe en wie al die mensen zijn die mij begroeten met:
“Aaaach…jíj??”

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 21

Paw prints

Met het stijgen der jaren word ik tuttiger, mutsiger; ik ‘verweek’! En dan vooral voor mijn hond — niet voor mijn huisgenoten, integendeel; ander blog… — Terwijl de regen uit de lucht klettert en de wind vergeten is de Sahara aan te doen, klik ik op een website voor dierbenodigdheden. Het eerste wat ik zie is de aanbeveling voor warme hondendekens voor herfst en winter! Pagina’s vol van functioneel tot totaal doorgeslagen ontwerpen. 
Laat me meesleuren door het aanbod fluffy-stuff-to-put-my-dog-in!

Ach, mijn schat in een uiterst aangenaam fleece’je als winterwinden rond het huis blazen en de temperatuur ‘standje erwtensoep’ is. Zie het helemaal voor me. We chillen bij de houtkachel en Fair ligt languit aan mijn voeten om buik en voetkussentjes te warmen. Haar rug voelt koud aan en ik wikkel haar nieuwste knuffeldeken Bones van glanzend flanel met botmotief en extreem donzig en zacht over haar nek en rug tot halverwege haar zij. Precies tot waar haar vacht loeiheet is van de houtkachel.
Ik negeer haar licht geïrriteerde zucht; ík behaaglijk cocoonen, dan zij ook!!

Haar mand aan het voeteneind van ons bed in een slaapkamer waar niet gestookt wordt en de ramen open staan! Zodra de vorst in zicht komt, zal ik in moeten grijpen! Behalve een extra Smartpet Microvezeldeken Pawzzz onder haar Trixie hondendeken Patchwork, moet ze ook iets óver! Naarstig scrollend door diverse sites denk ik de ideale deken te hebben gevonden in de Smartpet Imitatievacht Schaap met een vleug van 7 cm!! Blijkt echter te klein om haar lekker in te stoppen. Helaas leveren ze Hondenmand Beertje niet in haar maat; dan was ik in één koop klaar!! Uiteindelijk ga ik voor de Knuffeldeken Basic. De naam zegt het al, met slechts één pootapplicatie dodelijk saai, maar groot genoeg en mega donzig!

Natuurlijk houd ik rekening met de feestdagen! Kerstavond moet ze nog genoegen nemen met haar Fleece Pawty met pootjesmotief , maar eerste Kerstdag ga ik los met haar knuffeldeken Kerstmis, wit met groene boompjes en rode ballen uiteraard gecompleteerd met haar hondenhalsband Christmas party, rood met bellen.
Het oog wil meer, dus kies ik 2e Kerstdag voor de Cozy Christmas deken, rood met kerstmannetjes, waarbij haar halsband Glitter Silver dan weer beter past.
— en na Kerst gaan haar kerstspullen in de box voor de rommelmarkt; volgend jaar nieuwe, trendy designs die ik haar niet wil ontzeggen —

Google op hondendekens en krijg een keur aan hondenjassen!! Stevige, waterdichte deksels met buikgordels die moeten voorkomen dat haar vachtje doorweekt raakt!! Maar wanneer ik sneeuwlaarsjes in fluorescerende kleuren voorbij zie komen, haak ik licht misselijk af!!
Kijk naar Fair, die het liefst buiten ligt (mits droog…) en binnen ter verkoeling altijd half uit haar mand hangt.
Vertel haar niet waar ik mee bezig ben; ze zou zich achter haar oor krabben en zich afvragen op welk moment ik zo van mijn padje ben geraakt.

Maar ze vóelt het!! Zuchtend en mij compleet negerend laat ze (alleen) haar kont zakken op het vetbed met … paw prints

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 14

Molensteentjes


Mijn midlife is ook een periode van zelfonderzoek. Weer anders dan in eerdere levensfasen; zeker milder en misschien iets wijzer. Meer gericht op wat ertoe doet; bijvoorbeeld leren door mijn eigen ogen naar mezelf te kijken en niet door die van anderen. — anderen die hebben wat ík mis. Of juist niet hebben wat bij uitstek míjn molensteentje is! — Zou het lukken voor ik echt oud en grijs ben?

Tja, dat fysiek. Het wordt een terugkerend item. Von Fuss bis Kopf steeds meer aandachtspuntjes of juist negeergebieden! Jahaaaa, ik wíl die dikke haardos, strakke kaaklijn, pronte tieten, gespierde kipfilets, te omvatten middel, een kont ‘zu haben’ en lange benen
— die zijn er, alleen worden ze breder naarmate er meer draagvlak nodig is —
Kan ze uittekenen hoor, mijn aandachtsgebiedjes en hoe ik ze graag wil hebben!
Moet alleen zorgen dat het geen molensteentjes worden!

Ik weet het, ideaalbeelden kunnen gevaarlijk zijn en behaalde resultaten in het verleden zijn geen garantie in het nu! Vraag niet veel en houd rekening met m’n leeftijd: “volslank met redelijke verhoudingen tussen de verschillende onderdelen” Dat is alles!
Ze bestaan hoor, de ‘alles-klopt-gewoon’ types en, irritant genoeg, ook nog van nature!! Zou ze moeten verfoeien, want door hen kijk ik met andere ogen naar mezelf!
Sodeju, mag het ook íetsje minder?? Zodat we wat meer ‘naar elkaar toe’ lijken?

Maar…
Als we gaan zitten samen, vallen de eerste verschillen weg.
Als we gaan praten samen, gaan háár molensteentjes wél ergens over!
Gebieden waar ik, met m’n kortzichtige ‘het-oog-wil-ook-wat’ visie, volledig aan voorbij ga.
En als we naar elkaar luisteren en de verborgen boodschappen tussen de regels uithalen, blijkt ineens overduidelijk dat de zwaarste last onzichtbaar is!
En slechts mondjesmaat wordt gedeeld.
Verblind door wat we zien varen we op uiterlijk!

Sta weer met beide (stevige) benen op de grond. Terug in de realiteit van molenstenen die ertoe doen; die écht zwaar wegen!
Rest mij nog één wensje: ‘Oost-Indisch-blind’ misschien??

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 07

Zeiken doet je goed!

Illustratie: Pien (weergaloze jubileum bijdrage! Dank!) 

Ik móet het aan mezelf toegeven: de overgang betekent écht niet alléén ellende!
Náást het feit dat…

je borsten meer gaan hangen, net als je wangen en de rest aan overtollig vel

de fikse reeks klachten door je arts steevast worden toegeschreven aan ‘de leeftijd’

je lontje korter wordt dan je voor mogelijk hield — per dag krimpt —

je ‘jeugd’-puistjes krijgt waarmee weemoed over láng vervlogen tijden een diepe dip veroorzaakt

je al je energie onder je voetzolen vandaan moet schrapen — waarbij je overigens gelijk tegen de zooltjes aanloopt waarmee een ijverige podoloog probeert evenwicht te creëren in totale onbalans —

er zich harde haren ontwikkelen op vreemde plaatsen

niet alleen je zelfvertrouwen wegzakt als gevolg van hitte-aanvallen op precaire momenten, maar sommige organen (voor zover nog aanwezig) ook de neiging hebben om zich een weg naar buiten te zakken

er tekorten ontstaan aan vitaminen, kalk, mineralen en oestrogeen en alle andere onontbeerlijke zooi die je nodig hebt om überhaupt overeind te blijven

de nachten vooral bestaan uit staren, zuchten, draaien, malen en het blussen van binnenbrandjes

je over de aanpassingen die je seksleven behoeft meerdere sessies met je partner/lover moet inplannen, want (frisse) lucht en veel ruimte kan op elk denkbaar intiem moment een állesoverheersende levensbehoefte worden

droogte- en vochtbalans ernstig is ontregeld; tekorten en tevelen op de verkeerde plekken

hoofdhaar een eigen leven gaat leiden en dons zich over je gezicht verspreidt als voorbode van heuse baardgroei

schaamhaar waarin je je op het Braamstruikse Binnenpad waant en wat zich in hardheid en groei kan meten met genoemd struikgewas
— mogelijk evolutionair overblijfsel, teneinde de laatst geïnteresseerde kerel te strikken en te houden, wat dan weer pleit tégen de ‘Kojak’, de ‘Brazilian wax’ of de ‘Bermuda triangle’ op hogere leeftijd —

je huid schrééuwt om aandacht

alle genoemde punten alleen nog maar over lichámelijke ‘ongemakken’ gaan en in aantal ruimschoots worden overtroffen door uitingen van geestelijke instabiliteit

… zijn er ook fijne momenten van — euh — groei en bewustzijn!!

Moet eerlijk zeggen dat ik achter mijn laptop ging zitten om juist die positieve ervaringen van de overgang met jullie te delen. Maar tijdens het zwelgen in de leeftijd-gerelateerde-ontberingen, de rooskleurige kanten zijn verdrongen. Zelfs even totaal uit mijn geheugen gewist!
Wel ontdek ik een nieuwe dimensie in het midlife gedachtegoed; opsomming van de shit geeft een boost, oftewel: flink zeiken doet je goed!!

Misschien moeten de voordelen even wachten tot ik ben uitgewenteld in de midlife-shit!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 07

1 jaar Midlife Pleasures!!!

Bij nader inzien: sorry voor de overkill aan rose!!!!

En vergeet niet het verhaal van vandaag straks te lezen! “Zeiken doet je goed!!” Een échte ‘midlifer’!! 

sep 30

Slow cooking…

… maar dan met de verkeerde mindset!
Gedreven door het prachtige weer en een tv-kok met de heerlijkste slow bereidde bbq gerechten, besluiten we op het laatste moment om een salmpie te ‘roken’ op de daarvoor totaal ongeschikte bbq.
Salmpie op de huid gekocht bij Jumbo, — kweek en met 4 euro per moot bedenkelijk goedkoop en beschamend níet duurzaam — met grote toewijding gekruid en omringd met vers gesneden groentes.
Het geheel ziet er buitengewoon smakelijk uit!
Bij gebrek aan een kant-en-klaar alu-bakje, wat in de moderne keuken niet mag ontbreken, vouw ik alufolie tot een vuurvast bodempje met rand.

Bij het ontstaan van het idee gelijk een paar houtjes in het water geflikkerd, want dat ‘rookt’ goed!
Met de wél sofisticated starter binnen no time gloeiende briketten in de bbq. Gedrenkte houtjes erop en ziedaar: gloeiend vuur en heel veel rook!
Gezien de naderende regen is haast geboden!
Het homemade bakje met gekruide zalmmoten gedropt op het rooster.
Teneinde de rook om de zalm te laten wervelen is een rook-opvang-constructie-met-schoorsteen nodig.
In de weer met grote stukken alufolie maar ernstig gehinderd door de opstekende wind is het resultaat zielig amateuristisch.

Het natte hout droogt in een mum van tijd en vat vrolijk vlam, zoals droog hout betaamt. Toegesneld met een spuitflesje vol water blussen we de vlammen, wat weer gewenste rookwolken oplevert.
Al met al een hectisch gebeuren, dit spontaan ontstane idee van slow cooking.
— ‘Slow’ staat in deze voor úren bereidingstijd; iets wat onze salmpies had doen slinken tot stokvis! —
Na een minuut of twintig blussen, wegwaaiende stukken alufolie uit de lucht plukken en koortsachtige herstelwerkzaamheden aan de constructie, is in onze beleving van ‘very-exciting-cooking’ de zalm voldoende gegaard en doorrookt.

Opgediend blijkt de rooksmaak vervlogen in windkracht 6, de versgesneden groentetjes enigszins zwartgeblakerd, maar ons salmpie gewenst zachtroze gaar!!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 23

Het …matras


Op zoek naar info voor een totaal ander onderwerp kom ik op een site met advies over de keuze van matrassen. Uit ervaring bekend met de crime van overdaad aan aanbevelingen, ben ik geprikkeld. Een onafhankelijke(?) site met tips. Gewoon no nonsense recht op het doel af: welk matras past bij jou?? Een keur aan bruikbare tips in het doolhof van matrassenland. Alles overzichtelijk gerubriceerd, naar tijk, onderhoud, slaaphouding en soorten! Luchtmatrassen, traag- en koudschuim, latex, polyether, gel, pocket- en binnenvering, water en exotische vullingen als zeegras, geel walstro en mos!!
Buitengewoon interessant en voor de wanhopige matras-zoeker een must, deze site matras.info!

Snel scan ik de hoofdstukken. Mijn blik blijft hangen bij een wel heel bijzondere: “Seksgeschiktheid van matrassen” Denk nog even dat ik het niet goed lees, maar het staat er toch écht!
Onmiddellijk ontvouwt zich het verhaal voor mijn blog! Nogal gek op ‘marktonderzoekjes’ onder familie en vrienden, heb ik deze gemist! — misschien beter —
Alleen al het opstellen van een vragenlijst voor de geënquêteerden, moet toch een hilarische bezigheid zijn. Om het matras op geschiktheid te kunnen beoordelen, is grondige analyse van houding en beweging noodzakelijk. Daarnaast is de beleving van groot belang.
En ze moeten geschikt zijn; avonturiers die het bed mijden omdat het zo ‘gewoon’ is, zijn geen doelgroep, net zomin als de ‘recht-op-en-neer-is-goed-genoeg’ partners. Het onderzoek is uitgevoerd door “Sleep like the death” (ik verzin het niet!!) onder een kleine 400 geschikte respondenten!

In het kort hoe ik het hoofdstuk ‘belees’:
Traagschuim is discreet; je kunt volop tekeergaan, mits kreten van verrukking gesmoord. Wordt echter als belemmerend ervaren door actievelingen. Het veert niet, dus het vinden van een ritme wordt een oefening! Je zakt erin weg en om het spul dan weer ‘boven water’ te krijgen, kost energie. Het nodigt dan wel weer uit tot improvisatie om traagschuimseks (fantástisch woord; hou ik erin!) tot een unieke belevenis te maken!
Binnenvering is soepel en verend, wat het ritme vergemakkelijkt. Nadeel, vooral bij oudere- of goedkopere matrassen, is mogelijk krakend of piepend geluid. Niet discreet maar mijns inziens wel een steuntje om het ritme lekker vast te houden!
Bij waterbedden heb ik altijd het idee dat je na een stevige vrijpartij zeeziek bent en de compartimenten in luchtbedden nopen tot ‘blijf waar je bent’!

Ook de (over)druk op handen, polsen, knieën, billen en schouders wordt beoordeeld. Wat ik mis is de beleving van onderliggende partij met een zwaarlijvige bovenligger. Wanneer je eenmaal in je afdruk bent geperst, zal het onvermogen te bewegen een benauwende ervaring zijn! En het nadien uit je vorm komen een kunst op zich!!
In de verklarende woordenlijst (really!!!) wordt dit ‘inzinkende effect’ juist als positief ervaren, doordat, ik citeer: ‘het kan resulteren in een snellere en gemakkelijker climax’! En ‘aktief seksvriendelijk’ vertaal ik gewoon naar ‘fijn wipmatras’! Proefslapen met uitgebreide seksbeleving wordt geadviseerd!!
— vraag me wel af waar de ‘retouren’ terecht komen —

Maar wat verfrissend hè, zo’n onderzoek! Misschien ligt er nog een ‘onontgonnen’ marktonderzoekje naar de beleving van de midlife-plussers op de diverse matrassen! Specifieke doelgroep met specifieke eisen; misschien komen we tot het ultieme ‘midlife-pleasures-wip-matras’! Heb de domeinnaam al vastgelegd…

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 16

Tevreden


Vroeger kreeg je een boterham met tevredenheid en was dus tevreden met een ‘bammetje zonder’. Oftewel, ietsje minder is ook ok.
Tegenwoordig (pff, nu word ik oud…) neemt niemand daar meer genoegen mee. Nee, er moet boven water komen hóe tevreden c.q. ontevreden we zijn met z’n allen. Zijn de Friezen tevredener dan de Zeeuwen? Is er verschil in tevredenheid tussen verschillende leeftijdsgroepen? Scoort de plattelander of juist de stedeling het hoogst in het tevredenheidsonderzoek? Af en toe moet er weer gepeuterd worden in de belevingswereld van de Nederlander. En word ik (ongewild) geconfronteerd met de ‘tevredenheidsscore’; boeie!!!

Bleef het maar zo ver van mijn bed! Dan was ík heel tevreden!! Maar nee, ik kan geen bestelling doen, info opvragen via internet of een helpdesk bellen of ik krijg per kerende mail een verzoekje één minuutje van mijn tijd te besteden aan het beantwoorden van een paar vragen over de service. Hoezó??? Ik ben gewoon blij als ik na vele pogingen eindelijk de juiste persoon aan de lijn hebt. Zonder dat ik kan weigeren wordt het gesprek opgenomen voor trainingsdoeleinden (jaja) en de goedwillende studenten die het callcenter bemannen, staan met de mond vol tanden als ik ‘out of the box’ vraag. Met stijgende irritatie probeer ik beleefd te blijven en ‘gewoon’ antwoord te krijgen op mijn vragen. Heb nog niet opgehangen of “pling”: hóppa, nieuwe mail in m’n postvak In.
“Bent u tevreden over…” Pff, breek me de bek niet open!!!

Echt hachelijk wordt het wanneer je wordt overgeleverd aan een medisch specialist! Nog voordat je de goede man/vrouw hebt gesproken krijg je al een formulier in je handen geduwd met een aantal vragen. Of je die voor vertrek wilt inleveren bij de balie.
Alle vragen die betrekking hebben op je behandelaar worden gesteld voordat er tot daadwerkelijke behandeling/ingreep wordt overgegaan!
“Zou U familie en vrienden aanraden deze specialist te bezoeken?”
Tuurlijk scoort ie sky-high!! Jij moet nog, dus je prijst ‘m de hemel in!!
— elk kritisch toontje kan je een ‘ingecalculeerd’ foutje tijdens de ingreep opleveren! —
Toevallig ben ik binnenkort ‘aan de beurt’, dus laat ik mij uitsluitend lovend uit over mijn behandelend arts.

Ik ben ‘tevredenheids-onderzoek-moe’. Gooi het eens over een andere boeg; teVREDEn gaat over vrede hebben met. Ik hou het dicht bij mezelf; stuur gewoon een opgestoken middelvinger aan de afzenders van al die onderzoeken naar ‘tevreden-klanten-scores’ en een dikke kus aan iedereen die mij als mens te woord staat en gewoon helpt!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 09

Oldtimer toerrit

Afgelopen weekend meegedaan aan een heuse oldtimer toerrit. Bedrijf van een vriend/collega van Y vierde het 150 jarige bestaan met onder meer deze rit. Onze Taunus viel binnen de toegestane leeftijd van 40+. Naast het feit dat ie oud genoeg is, wilden we het feest meevieren. Een familiebedrijf wat zich uitstekend staande weet te houden in deze tijd verdient alle respect! Alle andere ‘Brebo’s’ (naam van de vriendengroep (ex)collega’s) deden mee, dus naast een leuke rit ook gelegenheid om gezellig bij te kletsen!

Eerst moest het vehicle in concoursstaat worden gebracht! Geen fanatieke OTF’s (oldtimerfans), dus is er wat in te halen! Gepoetst, gepimpt, geaaid, gelucht(!), bandjes eraf, bandjes erom, technische controles en keurinkje. De dag voor de tocht besloot ik even te gaan proefzitten. Te weinig fan om daar écht blij van te worden!!
De rugleuning houdt halverwege je rug op; pak je wel makkelijk iets van de achterbank, maar bij een frontaaltje ben je doormidden.
Waren het de beginjaren van de gordel? Braaf ingesnoerd word ik tegen de stoel geplet!! Gelukkig belooft het weer matig warm; airco ontbreekt. Zit wel een luxe kachel in met 3 standen, dus koud krijgen we het niet! Ik loop een laatste inspectieronde en zie van álles wat mij zorgen baart!! Onterecht zo blijkt later; het echte debacle bleek onzichtbaar!!

Gewapend met een keur aan kussentjes ter steun van (mijn) wrakke plekken, toeren we op zaterdagmorgen in alle vroegte over de snelweg, richting feestgebeuren. Ik wilde ‘binnendoor’, zodat we bij calamiteiten niet geplet worden door een achterop-stormende monstertruck. Maar Y overtuigde mij met zijn rotsvaste vertrouwen in het staaltje ouderwetse Ford techniek. Dus pruttel ik tot ‘slechts’ halverwege over wat ik voel trillen, hoor ratelen, zie bungelen en ruik aan vage, verdachte en muffe luchtjes. Dan ontspan ik en ga me zelfs verheugen op de komende toerrit. En ách, hoe magnifiek is het als we aankomen! Old alom! Pláátjes van Old Fords helemaal spik en span en old eigenaren, evenzo glimmend, dan van plezier! Iedereen is enthousiast, de sfeer geweldig. Gewapend met de routebeschrijving gaan we op pad.

Genietend van prachtige vergezichten en coulissenlandschappen in het Groningse- en Drentse land toeren we in een karavaan van ouwetjes rond. Enthousiast publiek fotografeert, filmt en zwaait. Zo’n vijftien kilometer voor de finish gebeurt het!! Terwijl we een kruising naderen zwengelt Y de versnellingspook dusdanig heen en weer, dat zelfs ik zie dat deze vrij wel heul, héúl ‘vrij’ is!! Op de kruising constateert Y doodgemoedereerd dat de pook niet meer werkt. We halen de overkant en eindigen in de berm, beschamend gepasseerd door veel oudere exemplaren in volle glorie, die ons sterkte toetoeteren!!
In Bunne (of all places) vinden wij ons Waterloo (Napoleons ‘of all places’) Y rommelt nog wat en even later houdt hij het pookje los in z’n hand. Je kunt mij wegdragen! Proest nog: “Beter de pook dan het stuur!”, maar dit betekent wel einde rit!
Even later komt de ‘bezemwagen’ langszij en vraagt of we (auto)pech hebben. Y zwaait vrolijk met de pook door het open raam; de situatie is duidelijk! Met kunst- en vliegwerk zorgen de ‘bezemboys’ dat wij in de derde versnelling naar de finish kunnen rijden en alsnog de rest van de festiviteiten kunnen meemaken!

En als we dan worden opgewacht door de ‘Brebo’s’ is de (platte) humor niet van de lucht!! “Y hield z’n pookje in de hand en toen deed hij het niet meer!” De aangedragen ‘oplossingen’ zal ik jullie besparen! Humor onder vrienden kan ook te intiem zijn!!
Eén ding is nu al zeker: zijn losse pookje ‘houden we erin’…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links