okt 14

Molensteentjes


Mijn midlife is ook een periode van zelfonderzoek. Weer anders dan in eerdere levensfasen; zeker milder en misschien iets wijzer. Meer gericht op wat ertoe doet; bijvoorbeeld leren door mijn eigen ogen naar mezelf te kijken en niet door die van anderen. — anderen die hebben wat ík mis. Of juist niet hebben wat bij uitstek míjn molensteentje is! — Zou het lukken voor ik echt oud en grijs ben?

Tja, dat fysiek. Het wordt een terugkerend item. Von Fuss bis Kopf steeds meer aandachtspuntjes of juist negeergebieden! Jahaaaa, ik wíl die dikke haardos, strakke kaaklijn, pronte tieten, gespierde kipfilets, te omvatten middel, een kont ‘zu haben’ en lange benen
— die zijn er, alleen worden ze breder naarmate er meer draagvlak nodig is —
Kan ze uittekenen hoor, mijn aandachtsgebiedjes en hoe ik ze graag wil hebben!
Moet alleen zorgen dat het geen molensteentjes worden!

Ik weet het, ideaalbeelden kunnen gevaarlijk zijn en behaalde resultaten in het verleden zijn geen garantie in het nu! Vraag niet veel en houd rekening met m’n leeftijd: “volslank met redelijke verhoudingen tussen de verschillende onderdelen” Dat is alles!
Ze bestaan hoor, de ‘alles-klopt-gewoon’ types en, irritant genoeg, ook nog van nature!! Zou ze moeten verfoeien, want door hen kijk ik met andere ogen naar mezelf!
Sodeju, mag het ook íetsje minder?? Zodat we wat meer ‘naar elkaar toe’ lijken?

Maar…
Als we gaan zitten samen, vallen de eerste verschillen weg.
Als we gaan praten samen, gaan háár molensteentjes wél ergens over!
Gebieden waar ik, met m’n kortzichtige ‘het-oog-wil-ook-wat’ visie, volledig aan voorbij ga.
En als we naar elkaar luisteren en de verborgen boodschappen tussen de regels uithalen, blijkt ineens overduidelijk dat de zwaarste last onzichtbaar is!
En slechts mondjesmaat wordt gedeeld.
Verblind door wat we zien varen we op uiterlijk!

Sta weer met beide (stevige) benen op de grond. Terug in de realiteit van molenstenen die ertoe doen; die écht zwaar wegen!
Rest mij nog één wensje: ‘Oost-Indisch-blind’ misschien??

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 07

Zeiken doet je goed!

Illustratie: Pien (weergaloze jubileum bijdrage! Dank!) 

Ik móet het aan mezelf toegeven: de overgang betekent écht niet alléén ellende!
Náást het feit dat…

je borsten meer gaan hangen, net als je wangen en de rest aan overtollig vel

de fikse reeks klachten door je arts steevast worden toegeschreven aan ‘de leeftijd’

je lontje korter wordt dan je voor mogelijk hield — per dag krimpt —

je ‘jeugd’-puistjes krijgt waarmee weemoed over láng vervlogen tijden een diepe dip veroorzaakt

je al je energie onder je voetzolen vandaan moet schrapen — waarbij je overigens gelijk tegen de zooltjes aanloopt waarmee een ijverige podoloog probeert evenwicht te creëren in totale onbalans —

er zich harde haren ontwikkelen op vreemde plaatsen

niet alleen je zelfvertrouwen wegzakt als gevolg van hitte-aanvallen op precaire momenten, maar sommige organen (voor zover nog aanwezig) ook de neiging hebben om zich een weg naar buiten te zakken

er tekorten ontstaan aan vitaminen, kalk, mineralen en oestrogeen en alle andere onontbeerlijke zooi die je nodig hebt om überhaupt overeind te blijven

de nachten vooral bestaan uit staren, zuchten, draaien, malen en het blussen van binnenbrandjes

je over de aanpassingen die je seksleven behoeft meerdere sessies met je partner/lover moet inplannen, want (frisse) lucht en veel ruimte kan op elk denkbaar intiem moment een állesoverheersende levensbehoefte worden

droogte- en vochtbalans ernstig is ontregeld; tekorten en tevelen op de verkeerde plekken

hoofdhaar een eigen leven gaat leiden en dons zich over je gezicht verspreidt als voorbode van heuse baardgroei

schaamhaar waarin je je op het Braamstruikse Binnenpad waant en wat zich in hardheid en groei kan meten met genoemd struikgewas
— mogelijk evolutionair overblijfsel, teneinde de laatst geïnteresseerde kerel te strikken en te houden, wat dan weer pleit tégen de ‘Kojak’, de ‘Brazilian wax’ of de ‘Bermuda triangle’ op hogere leeftijd —

je huid schrééuwt om aandacht

alle genoemde punten alleen nog maar over lichámelijke ‘ongemakken’ gaan en in aantal ruimschoots worden overtroffen door uitingen van geestelijke instabiliteit

… zijn er ook fijne momenten van — euh — groei en bewustzijn!!

Moet eerlijk zeggen dat ik achter mijn laptop ging zitten om juist die positieve ervaringen van de overgang met jullie te delen. Maar tijdens het zwelgen in de leeftijd-gerelateerde-ontberingen, de rooskleurige kanten zijn verdrongen. Zelfs even totaal uit mijn geheugen gewist!
Wel ontdek ik een nieuwe dimensie in het midlife gedachtegoed; opsomming van de shit geeft een boost, oftewel: flink zeiken doet je goed!!

Misschien moeten de voordelen even wachten tot ik ben uitgewenteld in de midlife-shit!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

okt 07

1 jaar Midlife Pleasures!!!

Bij nader inzien: sorry voor de overkill aan rose!!!!

En vergeet niet het verhaal van vandaag straks te lezen! “Zeiken doet je goed!!” Een échte ‘midlifer’!! 

sep 30

Slow cooking…

… maar dan met de verkeerde mindset!
Gedreven door het prachtige weer en een tv-kok met de heerlijkste slow bereidde bbq gerechten, besluiten we op het laatste moment om een salmpie te ‘roken’ op de daarvoor totaal ongeschikte bbq.
Salmpie op de huid gekocht bij Jumbo, — kweek en met 4 euro per moot bedenkelijk goedkoop en beschamend níet duurzaam — met grote toewijding gekruid en omringd met vers gesneden groentes.
Het geheel ziet er buitengewoon smakelijk uit!
Bij gebrek aan een kant-en-klaar alu-bakje, wat in de moderne keuken niet mag ontbreken, vouw ik alufolie tot een vuurvast bodempje met rand.

Bij het ontstaan van het idee gelijk een paar houtjes in het water geflikkerd, want dat ‘rookt’ goed!
Met de wél sofisticated starter binnen no time gloeiende briketten in de bbq. Gedrenkte houtjes erop en ziedaar: gloeiend vuur en heel veel rook!
Gezien de naderende regen is haast geboden!
Het homemade bakje met gekruide zalmmoten gedropt op het rooster.
Teneinde de rook om de zalm te laten wervelen is een rook-opvang-constructie-met-schoorsteen nodig.
In de weer met grote stukken alufolie maar ernstig gehinderd door de opstekende wind is het resultaat zielig amateuristisch.

Het natte hout droogt in een mum van tijd en vat vrolijk vlam, zoals droog hout betaamt. Toegesneld met een spuitflesje vol water blussen we de vlammen, wat weer gewenste rookwolken oplevert.
Al met al een hectisch gebeuren, dit spontaan ontstane idee van slow cooking.
— ‘Slow’ staat in deze voor úren bereidingstijd; iets wat onze salmpies had doen slinken tot stokvis! —
Na een minuut of twintig blussen, wegwaaiende stukken alufolie uit de lucht plukken en koortsachtige herstelwerkzaamheden aan de constructie, is in onze beleving van ‘very-exciting-cooking’ de zalm voldoende gegaard en doorrookt.

Opgediend blijkt de rooksmaak vervlogen in windkracht 6, de versgesneden groentetjes enigszins zwartgeblakerd, maar ons salmpie gewenst zachtroze gaar!!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 23

Het …matras


Op zoek naar info voor een totaal ander onderwerp kom ik op een site met advies over de keuze van matrassen. Uit ervaring bekend met de crime van overdaad aan aanbevelingen, ben ik geprikkeld. Een onafhankelijke(?) site met tips. Gewoon no nonsense recht op het doel af: welk matras past bij jou?? Een keur aan bruikbare tips in het doolhof van matrassenland. Alles overzichtelijk gerubriceerd, naar tijk, onderhoud, slaaphouding en soorten! Luchtmatrassen, traag- en koudschuim, latex, polyether, gel, pocket- en binnenvering, water en exotische vullingen als zeegras, geel walstro en mos!!
Buitengewoon interessant en voor de wanhopige matras-zoeker een must, deze site matras.info!

Snel scan ik de hoofdstukken. Mijn blik blijft hangen bij een wel heel bijzondere: “Seksgeschiktheid van matrassen” Denk nog even dat ik het niet goed lees, maar het staat er toch écht!
Onmiddellijk ontvouwt zich het verhaal voor mijn blog! Nogal gek op ‘marktonderzoekjes’ onder familie en vrienden, heb ik deze gemist! — misschien beter —
Alleen al het opstellen van een vragenlijst voor de geënquêteerden, moet toch een hilarische bezigheid zijn. Om het matras op geschiktheid te kunnen beoordelen, is grondige analyse van houding en beweging noodzakelijk. Daarnaast is de beleving van groot belang.
En ze moeten geschikt zijn; avonturiers die het bed mijden omdat het zo ‘gewoon’ is, zijn geen doelgroep, net zomin als de ‘recht-op-en-neer-is-goed-genoeg’ partners. Het onderzoek is uitgevoerd door “Sleep like the death” (ik verzin het niet!!) onder een kleine 400 geschikte respondenten!

In het kort hoe ik het hoofdstuk ‘belees’:
Traagschuim is discreet; je kunt volop tekeergaan, mits kreten van verrukking gesmoord. Wordt echter als belemmerend ervaren door actievelingen. Het veert niet, dus het vinden van een ritme wordt een oefening! Je zakt erin weg en om het spul dan weer ‘boven water’ te krijgen, kost energie. Het nodigt dan wel weer uit tot improvisatie om traagschuimseks (fantástisch woord; hou ik erin!) tot een unieke belevenis te maken!
Binnenvering is soepel en verend, wat het ritme vergemakkelijkt. Nadeel, vooral bij oudere- of goedkopere matrassen, is mogelijk krakend of piepend geluid. Niet discreet maar mijns inziens wel een steuntje om het ritme lekker vast te houden!
Bij waterbedden heb ik altijd het idee dat je na een stevige vrijpartij zeeziek bent en de compartimenten in luchtbedden nopen tot ‘blijf waar je bent’!

Ook de (over)druk op handen, polsen, knieën, billen en schouders wordt beoordeeld. Wat ik mis is de beleving van onderliggende partij met een zwaarlijvige bovenligger. Wanneer je eenmaal in je afdruk bent geperst, zal het onvermogen te bewegen een benauwende ervaring zijn! En het nadien uit je vorm komen een kunst op zich!!
In de verklarende woordenlijst (really!!!) wordt dit ‘inzinkende effect’ juist als positief ervaren, doordat, ik citeer: ‘het kan resulteren in een snellere en gemakkelijker climax’! En ‘aktief seksvriendelijk’ vertaal ik gewoon naar ‘fijn wipmatras’! Proefslapen met uitgebreide seksbeleving wordt geadviseerd!!
— vraag me wel af waar de ‘retouren’ terecht komen —

Maar wat verfrissend hè, zo’n onderzoek! Misschien ligt er nog een ‘onontgonnen’ marktonderzoekje naar de beleving van de midlife-plussers op de diverse matrassen! Specifieke doelgroep met specifieke eisen; misschien komen we tot het ultieme ‘midlife-pleasures-wip-matras’! Heb de domeinnaam al vastgelegd…

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 16

Tevreden


Vroeger kreeg je een boterham met tevredenheid en was dus tevreden met een ‘bammetje zonder’. Oftewel, ietsje minder is ook ok.
Tegenwoordig (pff, nu word ik oud…) neemt niemand daar meer genoegen mee. Nee, er moet boven water komen hóe tevreden c.q. ontevreden we zijn met z’n allen. Zijn de Friezen tevredener dan de Zeeuwen? Is er verschil in tevredenheid tussen verschillende leeftijdsgroepen? Scoort de plattelander of juist de stedeling het hoogst in het tevredenheidsonderzoek? Af en toe moet er weer gepeuterd worden in de belevingswereld van de Nederlander. En word ik (ongewild) geconfronteerd met de ‘tevredenheidsscore’; boeie!!!

Bleef het maar zo ver van mijn bed! Dan was ík heel tevreden!! Maar nee, ik kan geen bestelling doen, info opvragen via internet of een helpdesk bellen of ik krijg per kerende mail een verzoekje één minuutje van mijn tijd te besteden aan het beantwoorden van een paar vragen over de service. Hoezó??? Ik ben gewoon blij als ik na vele pogingen eindelijk de juiste persoon aan de lijn hebt. Zonder dat ik kan weigeren wordt het gesprek opgenomen voor trainingsdoeleinden (jaja) en de goedwillende studenten die het callcenter bemannen, staan met de mond vol tanden als ik ‘out of the box’ vraag. Met stijgende irritatie probeer ik beleefd te blijven en ‘gewoon’ antwoord te krijgen op mijn vragen. Heb nog niet opgehangen of “pling”: hóppa, nieuwe mail in m’n postvak In.
“Bent u tevreden over…” Pff, breek me de bek niet open!!!

Echt hachelijk wordt het wanneer je wordt overgeleverd aan een medisch specialist! Nog voordat je de goede man/vrouw hebt gesproken krijg je al een formulier in je handen geduwd met een aantal vragen. Of je die voor vertrek wilt inleveren bij de balie.
Alle vragen die betrekking hebben op je behandelaar worden gesteld voordat er tot daadwerkelijke behandeling/ingreep wordt overgegaan!
“Zou U familie en vrienden aanraden deze specialist te bezoeken?”
Tuurlijk scoort ie sky-high!! Jij moet nog, dus je prijst ‘m de hemel in!!
— elk kritisch toontje kan je een ‘ingecalculeerd’ foutje tijdens de ingreep opleveren! —
Toevallig ben ik binnenkort ‘aan de beurt’, dus laat ik mij uitsluitend lovend uit over mijn behandelend arts.

Ik ben ‘tevredenheids-onderzoek-moe’. Gooi het eens over een andere boeg; teVREDEn gaat over vrede hebben met. Ik hou het dicht bij mezelf; stuur gewoon een opgestoken middelvinger aan de afzenders van al die onderzoeken naar ‘tevreden-klanten-scores’ en een dikke kus aan iedereen die mij als mens te woord staat en gewoon helpt!

Jeanette

Delen is leuk! En makkelijk, via onderstaande links!

sep 09

Oldtimer toerrit

Afgelopen weekend meegedaan aan een heuse oldtimer toerrit. Bedrijf van een vriend/collega van Y vierde het 150 jarige bestaan met onder meer deze rit. Onze Taunus viel binnen de toegestane leeftijd van 40+. Naast het feit dat ie oud genoeg is, wilden we het feest meevieren. Een familiebedrijf wat zich uitstekend staande weet te houden in deze tijd verdient alle respect! Alle andere ‘Brebo’s’ (naam van de vriendengroep (ex)collega’s) deden mee, dus naast een leuke rit ook gelegenheid om gezellig bij te kletsen!

Eerst moest het vehicle in concoursstaat worden gebracht! Geen fanatieke OTF’s (oldtimerfans), dus is er wat in te halen! Gepoetst, gepimpt, geaaid, gelucht(!), bandjes eraf, bandjes erom, technische controles en keurinkje. De dag voor de tocht besloot ik even te gaan proefzitten. Te weinig fan om daar écht blij van te worden!!
De rugleuning houdt halverwege je rug op; pak je wel makkelijk iets van de achterbank, maar bij een frontaaltje ben je doormidden.
Waren het de beginjaren van de gordel? Braaf ingesnoerd word ik tegen de stoel geplet!! Gelukkig belooft het weer matig warm; airco ontbreekt. Zit wel een luxe kachel in met 3 standen, dus koud krijgen we het niet! Ik loop een laatste inspectieronde en zie van álles wat mij zorgen baart!! Onterecht zo blijkt later; het echte debacle bleek onzichtbaar!!

Gewapend met een keur aan kussentjes ter steun van (mijn) wrakke plekken, toeren we op zaterdagmorgen in alle vroegte over de snelweg, richting feestgebeuren. Ik wilde ‘binnendoor’, zodat we bij calamiteiten niet geplet worden door een achterop-stormende monstertruck. Maar Y overtuigde mij met zijn rotsvaste vertrouwen in het staaltje ouderwetse Ford techniek. Dus pruttel ik tot ‘slechts’ halverwege over wat ik voel trillen, hoor ratelen, zie bungelen en ruik aan vage, verdachte en muffe luchtjes. Dan ontspan ik en ga me zelfs verheugen op de komende toerrit. En ách, hoe magnifiek is het als we aankomen! Old alom! Pláátjes van Old Fords helemaal spik en span en old eigenaren, evenzo glimmend, dan van plezier! Iedereen is enthousiast, de sfeer geweldig. Gewapend met de routebeschrijving gaan we op pad.

Genietend van prachtige vergezichten en coulissenlandschappen in het Groningse- en Drentse land toeren we in een karavaan van ouwetjes rond. Enthousiast publiek fotografeert, filmt en zwaait. Zo’n vijftien kilometer voor de finish gebeurt het!! Terwijl we een kruising naderen zwengelt Y de versnellingspook dusdanig heen en weer, dat zelfs ik zie dat deze vrij wel heul, héúl ‘vrij’ is!! Op de kruising constateert Y doodgemoedereerd dat de pook niet meer werkt. We halen de overkant en eindigen in de berm, beschamend gepasseerd door veel oudere exemplaren in volle glorie, die ons sterkte toetoeteren!!
In Bunne (of all places) vinden wij ons Waterloo (Napoleons ‘of all places’) Y rommelt nog wat en even later houdt hij het pookje los in z’n hand. Je kunt mij wegdragen! Proest nog: “Beter de pook dan het stuur!”, maar dit betekent wel einde rit!
Even later komt de ‘bezemwagen’ langszij en vraagt of we (auto)pech hebben. Y zwaait vrolijk met de pook door het open raam; de situatie is duidelijk! Met kunst- en vliegwerk zorgen de ‘bezemboys’ dat wij in de derde versnelling naar de finish kunnen rijden en alsnog de rest van de festiviteiten kunnen meemaken!

En als we dan worden opgewacht door de ‘Brebo’s’ is de (platte) humor niet van de lucht!! “Y hield z’n pookje in de hand en toen deed hij het niet meer!” De aangedragen ‘oplossingen’ zal ik jullie besparen! Humor onder vrienden kan ook te intiem zijn!!
Eén ding is nu al zeker: zijn losse pookje ‘houden we erin’…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

sep 01

Dood…


Na een aantal ‘afscheiden’ waarbij ik telkenmale een totaal andere emotie voelde, is het duidelijk voor mij. Heb mijn lief gewaarschuwd dat mijn dood meegaat in de waarheid van het leven. Het zal te maken hebben met het leeftijdsgebonden korte lontje, maar ik word steeds bozer van ‘over de doden niets dan goeds’!
Ik wil niet in een afscheidsbubbel van onaantastbare goedheid de oven ingaan. Heb Y gezegd dat ik meekijk van boven en geen genoegen neem met superlatieven waarvan de gasten licht fronsend gaan verzitten. Dan stuur ik bliksem!!!

Zijn antwoord baart mij grote zorgen: “Bij jouw afscheid bepaal ík!” Pff, dus op jouw feestje mag ik jouw wensen overrulen? We hebben dus iets uit te vechten voordat het zover is! Wiens ‘feestje’ is het eigenlijk? Wie bepaalt? In sommige gevallen kun je nog wel regisseren.
Ok: ik wil gecremeerd zonder gekweel!! Ook geen geloer in m’n kist. Die stakkers die niet willen; door strikte routes gedwongen geconfronteerd met het lijk!

Ach, een ieder die mij lief had, is vóór dit gebeuren al even langs geweest voor een aai over mijn gevouwen handjes en een “Je ligt er mooi bij schat, blablablabla … tot ooit!!”
Ik luister streng toe vanaf mijn wolk; de waarheid moet gezegd. Hypocriet gewauwel boven mijn kist wordt gevolgd door een kleine terechtwijzing in de vorm van een struikeltje, een lekke band of een lichte ongesteldheid. Het kan nu nog. Straks heb ik het te druk om dierbaren, familie en vrienden te ontmoeten die mij voor zijn gegaan.

Er woedt nog een ander strijdje: ik wil eerst!! Y zegt hetzelfde! Lief he?
We willen niet het verdriet van gemis en leegte na verscheiden van de ander.
Een soort paradoxaal wedloopje; wie het langst volhoudt is de lul!
— hoe mooi is het soms dat geliefden samen mogen. Maar niet ieder is gelijktijdig ‘klaar met leven’, paadjes lopen niet altijd synchroon. Leven is ook verliezen; in velerlei vorm en soms ondraaglijk —
Ik hoop dat óns wedloopje nog heel lang duurt!

Je zal maar zitten wachten op verlossing!! Dat kan; niets veranderlijker dan de mens. Die gedachte kun je met weinigen delen. Hoe pijnlijk de stilte als je, tijdens een gezellig etentje met vrienden, terloops laat vallen dat je je lief spoedig onder de zoden wenst? Naast het (binnenechtelijke)seksleven is ook dit toch wel zo’n precair onderwerpje waarop een taboe heerst!! Maar je bent wél eerlijk als je de hoop uitspreekt dat je kerel snel gaat hemelen! Liever dát dan tenenkrommend schijnheilig-theatraal-gesnotter boven de kist, terwijl inwendig de vrijheid al jubelt!!

Eerlijkheid duurt het langst, maar iets subtieler mag; tere zieltjes sparend.
Wees inventief! Een goede voile geeft alle ruimte… aan die ingetogen lach!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

aug 26

The days after…

O ja!! Het feest was zoals ik me had voorgesteld. Alles klopte, op een kleinigheid achter de schermen na. In mijn onnozelheid dacht ik dat vele genodigden in augustus met vakantie zouden zijn, maar toegetreden tot het grijze-duiven-legioen gaat dus niemand meer in het hoogseizoen! En de youngsters zijn flexibel; zonder kinderen of het gebroed reeds uitgevlogen. Nagenoeg iedereen nam de uitnodiging aan!! Helemaal geweldig.

Gezien de korte voorbereidingstijd voortvarend van start om alles te regelen. Onderschatte echter de laatste loodjes. Gelukkig waren mijn lief en goede vriendinnen staande bij om de laatste 24 uur voor het feest sturing te geven aan mijn licht chaotische planning. Uiteindelijk stond ik gepikt en gesteven voor alle gasten. Op wonderbaarlijke wijze stond alles waar het moest staan. Ik hield me geen moment meer bezig met dat gegeven; nijvere kabouters waren ter plekke!!
Ik speechte onvoorbereid uit de losse pols en was aan het einde van elke zin de vorige al kwijt. — moet toch een rood draadje hebben gevolgd; niemand keek wazig of verward —
Ik gaf het startschot met de mededeling dat iedereen zelf moest zorgen voor een gevuld glas of bord en we met z’n allen voor deze avond onze sores buiten de deur lieten. Losgaan op de dansvloer was daarbij een voorwaarde!

Het eerste euveltje wat doordrong tot mijn opgetogen brein was het feit dat één van de gehuurde bbq’s nauwelijks werkte.
Kabouters hebben de neiging uit hun Keulse pot te komen als nood dreigt; een goede vriend toverde een grillplaat uit zijn (ter overnachting) meegebrachte caravan en grilde geoefend het vlees voor. Gaar vlees gewaarborgd!
Na een heerlijke amuse (kaboutertje) kon iedereen volop genieten van goed voer en een bijpassende ‘slobber’.
De trek gestild en dorst gelest, de sfeer genoeglijk en ontspannen.
Tijd voor een dansje.

Mijn beeld van een dansfeest is losgaan. Swingen, springen, hossen, je lijf de muziek laten volgen zonder daarbij na te denken. En, gezien het hoge grijsgehalte, regelmatig een break ter herstel, een drankje en ‘socializen’. Gek op dansen ging ik uit m’n bol.
Je kon spreken van enig ‘decorumverlies’ toen ik later op de avond een blik in de spiegel wierp!! Van gepikt en gesteven naar een oververhitte, zwetende, hoogrode ragebol!!

Illustratie: Pien

Toegeworpen zakdoeken gevuld met ijsklontjes brachten welkome verkoeling, maar konden toegebrachte schade aan make-up en kapsel niet herstellen. Ik had het er voor over!! De adrenaline van de danskick deed me m’n licht krakkemikkige onderstel vergeten. Swingend, schuifelend, in polonaise en in stijl, dansten we de nieuwe dag in!! Héérlijk!!

’s Nachts in bed deed zich mijn ware leeftijd (+ een jaartje of 20) gelden!
Elk gewricht protesteerde hevig tegen mijn losbandige avond! Omdraaien vereiste uiterste voorzichtigheid. Opstaan was een ware hel! Een blik in de spiegel toonde de verfrommelde aanblik van een appel die te lang op de fruitschaal ligt.
Het oergezellige ontbijt met alle logés deed me goed, maar toen iedereen was vertrokken en we de grootste zooi hadden opgeruimd, stortte ik toch theatraal dramatisch in! Twee ‘para-molletjes’ en later(!) een slukske waren nodig om de dag te overleven!

Goed, de laatste jaren kreeg ik een avondje doorzakken steeds moeilijker ‘uit mijn systeem’. Twee daagjes bijkomen werd de norm. Maar het pathetische gestrompel waarmee ik me nu minstens drie dagen moest voortbewegen, vráágt om een grondige en serieuze aanpak: minimaal twee keer per week een paar uur voluit swingen!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

aug 12

Jarig!


Eigenschappen hebben zich door de jaren fijntjes kunnen ontwikkelen, zo ook besluiteloosheid! ‘Iets’ of ‘niets’ doen met mijn verjaardag???
De voors en tegens bereikten concurrerende hoogtes! Het werd meer en meer een ‘midlife issue’; vroeguh, in mijn jonge jaren liep ik niet wekenlang met ‘kwesties’ rond teneinde weloverwogen(?) keuzes te maken! Welnee, bedenken en doen! Spijt kwam later wel, of niet! — naar het niveau van mijn besluiteloosheid gemeten moeten de spijtmomenten talrijk geweest zijn —
Dus leun ik dankbaar tegen welgemeende adviezen van anderen aan: “Je moet wel íets doen! Kom op! Dat is leuk! Je wordt maar één keer .. !!”
“En het kan nu nog!” vul ik dramatisch aan!

Pfff, dat verschil tussen beleven en ervaren van leeftijd!
In mijn beléving bungel ik ergens halverwege veertig; met net wat meer levenservaring, confronterende zelfkennis én een groeiende mildheid ten aanzien van mijn irritante gewoontes. Maar met een frisse ‘jonge’ geest!!
Het erváren van mijn leeftijd is minder zweverig. De keiharde realiteit van wisselende stemmingen, slapeloosheid, depressie, opvliegers en opvliegendheid, groeistuipen in de breedte, hangende tevelen, groevende rimpels, aftakelende zintuigen en een tanend fysiek vereist de nodige veerkracht. Wordt het doorléven of dóórleven?
Dóórleven is triest passief, dus neem ik goedbedoeld advies ter harte en ga een feestje maken van het feit dat ik een jaar mag bijtikken! Een kroonjaar nog wel!!

De kogel is door de kerk! Wat een bevrijding! Een suprise-party is uitgesloten, dus regisseer ik lekker zelf! Tempo is nu vereist!!
Samen met dierbare sparringpartners kneed ik onmogelijke ideeën tot haalbare uitvoering: een dansfeest!!
Voor even loslaten van alle sores en gewoon lekker eten, drinken, kletsen en dansen!
Ik houd van muziek (met lederhosen-dweilorkest-hoempa-blazers als quilty pleasure) en van lekker dansen, dus daarvoor alle ruimte!
En de meest praktische reden om dat spetterende dansfeest nu te geven? Wie weet hoeveel hoger het kruk-, rollator-, prothese-, loopfiets en/of rolstoelgehalte is bij een volgend kroonjaar? Dan laat ik het geestelijk welzijn nog even buiten beschouwing…

Een feest komt er dan misschien ook wel, alleen… anders!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links