jun 03

Pikken

Het zijn vruchtbare tijden voor mijn laissez fair tuin! Verrassingen steken hun kop op in onverwachtse hoeken. Teleurstellend is de onwil van het gecultiveerde spul uit het tuincentrum. Na een jaar houden ze het voor gezien en laten zich overwoekeren; van de meeste vind ik niets terug. Verworden tot compost voor de laissez-fair-die-hards! Ik laat het nog even, want ook de vogels maken dankbaar gebruik van de wildernis, waar ze hun nesten kunnen verstoppen en het nageslacht in gepaste privacy kunnen grootbrengen.

Laissez fair betekent ook dat de opbrengst aan fruit en vruchten wordt gedeeld met wat in de tuin leeft aan vliegend spul. — Trouwens ooit wel in een vlaag van egoïsme de druif afgedekt met een net; spreeuwen hadden familie en vrienden uitgenodigd om toch vooral bij ons het feestmaal te genieten. Maar nadat ik een jonge gulzigaard die met zijn tong (!) vastzat in het net, met chirurgische precisie moest bevrijden, heb ik het net voorgoed verbannen en genoegen genomen met de helft van de druivenoogst —

Toch heb ik momenteel een ernstig verschil van mening met de merels in onze tuin. Elk jaar zorgen de rode bessenstruiken voor een fruitig tussendoortje of heerlijke nagerechtjes. Dit voorjaar beloofde rijke bloei een overvloedige opbrengst! En ja, nu sieren vele trosjes lichtgroene besjes de struiken! Leuk, leuk! En met dit aantal zonuren hebben we straks heerlijk dikke, roodgekleurde bessen! Langzaam wordt echter een uitgekiende vorm van diefstal duidelijk…
Geen tak is helemaal kaal, maar strategisch doordacht wordt hier en daar een groen besje gepikt!! Merel zit nu nog in de laisser-ook-wat-voor-jou-fase, maar dat is mogelijk een kwestie van smaak; besjes zijn nog niet rijp!

Dit wordt geen evenredig verdeelde oogst. Zover ben ik nu al! Dus moet ik ingrijpen. Geheel tegen mijn principes. Ik ga voor een schrikbewind. Span draden en op strategische punten wikkel ik daar alu-folie om met wat losgeknipte uiteinden. Als de zon schijnt flikkert alles en met wind beweegt en ritselt het. Ik heb de stand van zaken vastgelegd en zal dagelijks steekproefsgewijs controle uitvoeren op het aantal besjes per takje.

De merel bekijkt mijn activiteiten meewarig vanaf een tak en bedenkt zijn volgende vernuftige strategie!

 

Jeanette

 

 

 

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

mei 27

Fietsfilmpjes


Ik ga fietsen. Alleen. Bepaal ik m’n eigen tempo, kijk naar wat ík wil zien en hoef niks te zeggen. Egotripje dus! Ik snuif de natuur. Met je neus ‘zie’ je bijna net zoveel als met je ogen: dor grasland, hars, dennenappel, boslucht en warm asfalt.
Een terras op een zonnige dag geeft een keur aan verhalen, maar tijdens een fietstochtje in je uppie ontvouwt zich een doorlopende film met ultrakorte shots. Verbaasd over deze ontdekking ga ik er eens voor zitten – weliswaar moet ik af en toe opstaan om, al balancerend op de pedalen, mijn achterste te luchten teneinde zadelpijn te voorkomen –
Verder beleef ik uiterst relaxed glimpjes van andermans leven.

Nationaliteit is moeilijk. Behalve onze oosterburen; nog altijd gehelmd. De Britten meestal bleek, maar verder gok ik door mijn gekleurde bril van vooroordelen een klein persoonsprofieltje bij elkaar. De quasi dominante man, die met z’n bierbuik stoer vooruit al zwaaiend richting geeft aan zijn muizige eega, die op gepaste afstand volgt. Een jonge moeder, aan het eind van haar latijn, fietst met haar blik op oneindig weg van haar gezin. Manlief probeert met zijn fiets vol koters te voorkomen dat de oudste op haar fietsje wordt platgereden door voorbijrazend verkeer – ik denk dat het avondmaal in ijzig stille harmonie zal worden genoten –
Twee gezellig genietende grijze hoofdjes snorren elektrisch ondersteund voorbij; te snel voor een impressie.

Ik zoek een bankje om vanuit stilstaand perspectief te observeren. Bankjes langs een fietsroute worden echter continue geconfisqueerd; ongetrainde fietsers gunnen hun achterwerk een moment rust op twee planken met een luchtspleet, honeymoon-tandems nemen elke gelegenheid te baat om elkaar beter te leren kennen en even verder verstoort een stel kinderlijke midlifers de rust met hun boomboxje op vol volume. Al swingend schudden zij zadelpijn uit hun stijve billen en andere geplette orgaantjes.
Ik fiets voorbij om even later slechts oorverdovend vogelgezang te horen.

Mijn enige irritatie op deze tocht wordt veroorzaakt door racefietsers. Met onverantwoorde snelheden laveren zij belloos door de zondagsrijders. Luid brullend crashes voorkomend, laten zij in hun kielzog volkomen ontredderde ouwetjes die geschrokken in de berm geraken. Eenmaal malend in het rulle zand komen zij tot stilstand en vallen om. De veroorzakers van dit leed zijn allang weer bezig de volgende “vrij baan!!!” te brullen. Ik wens ze een omgevallen boom over het fietspad na de eerstvolgende scherpe bocht! Onmiddellijk schakel ik terug naar mijn ‘zen-modus’ van fietsend toeschouwer. Het naaikransje ratelt voorbij en de pseudo sportieve fietsclub navigeert naar het eerstvolgende terras!

Goed plan! Ik stap af en verlaat mijn mobiele bioscoop voor een heerlijke Spaanse koffie…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

mei 20

Strandtent

Altijd lekker om na een fikse wandeling je voeten onder de, tegenwoordig van trendy steigerhout gemaakte tafel te kunnen steken op het terras van de strandtent. Of in de van hetzelfde materiaal gemaakte loungebank, waarvan de zitting altijd zo lang is dat je benen recht vooruit steken maar je voeten geen steun hebben. Ter voorkoming van een kont vol splinters, leggen ze daar loungekussens in. Dikke canvas monsters in natuurlijk poepbruin waarin je je moet zien te nestelen; daarna nog net in staat om zwaaiend met je hand aandacht van de bediening te trekken.
Om vervolgens je drankje of hapje van de steigerplankhouten tafel te kunnen pakken, is workout-waardig!

Lichtelijk leedvermakelijk is het wel, wanneer in aanloop naar het zomerseizoen de beginnende broekies enigszins panikerend de tent en het terras vol zien stromen met dorstige en hongerige strandgangers — ben ervaringsdeskundig; was ooit ook horecagroentje —
Vóór aankomst van deze stroom zwermen ze als bedelende honden om je tafel heen om op verkeerde momenten te vragen of je iets wilt drinken (hoewel je glas nog vol is), of wat je wilt eten (terwijl je nog geen kaart hebt gezien).
Ná het arriveren van de meute richten ze hun blik bij voorkeur op verten waar géén hengelde arm hun aandacht probeert te vangen.

Genietend van het uitzicht op strand en zee bestel ik een Spaanse koffie met Tia Maria bij een stuntelende beginner. — Geen idee of het onder deze benaming bekend is, maar mijn vriendin bestelde vorige week hetzelfde en kreeg in een vorstelijk hoog glas een perfecte mix van sterke koffie met genoemd likeurtje, afgetopt met een aanzienlijke dot slagroom! Sneu lebberend van mijn cappuccino besloot ik de eerstvolgende keer hetzelfde te bestellen —
Aangezien broekemans, toch al behept met een enigszins onnozele uitstraling, geen tekenen van verwarring vertoont, neem ik aan dit begrip al vroeg in het seizoen is ingedaald. Met verende tred spoedt hij zich richting bar en komt (te snel) terug met een dikke bel Tia Maria. Met een zwierige zwaai plaatst hij het overmatig gevulde glas voor me op tafel.

Goed, het ‘abc voor obers’ is redelijk uitgebreid, vooral bij gebrek aan vooropleiding in die richting. Dus broekemans was aandoenlijk opgelucht dat hij überhaupt de naam van een likeurtje herkende.
— Ik twijfel intussen of Spanje wel het land van herkomst is en dáárdoor het ‘koffie-gedeelte’ niet is blijven hangen —
Gezien zijn fase van leren, begin ik voorzichtig met de vertaalslag van Irish Coffee naar hetzelfde principe, maar dan met Tia Maria in plaats van whisky.
“Ooookéééé!”, daagt het broekemans, waarop hij met glas opnieuw richting bar verdwijnt. En ja hoor, enige tijd later krijg ik mijn langverwachte, gepimpte koffie, zij het met een overdosis Tia Maria.
Intens tevreden verdwijn ik weer in m’n loungekussen; het komt wel goed dit seizoen!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

mei 13

Moraalridder?

Illustratie: Pien

Telkens als ik een midlife issue aanroer, denk ik toch even aan de (steeds meer) mannen die meelezen. “Is het geen overkill aan overgangsperikelen??”
Maar zo langzamerhand realiseer ik me dat juist die issues een zeer verhelderend beeld geven voor hen die de vrouwelijke midlife besognes moeten dulden en daar alle begrip voor dienen op te brengen! Inzicht is het halve werk, dus meelezen wordt ten zeerste aangeraden! Overigens, met berustende verdraagzaamheid kom je ook ver! Soms zijn er echter situaties waarin zelfs de diehard het hoofd moeten buigen en er slechts één weg is: vluchten!! De kroeg is meest voor de hand liggend, maar gelaafd thuiskomen brengt risico’s mee! Vissen is veiliger!

Er zijn vele luimen die (al dan niet terecht) worden toegeschreven aan de overgang. In het verleden hebben vele, overwegend mannelijke onderzoekers zich uitgeleefd in het omschrijven van de kwade luimen en grillen bij vooral vrouwen vanaf zekere leeftijd.
Over één van die kwade luimen kan ik, als ervaringsdeskundige, heel kort zijn:
kort lontje!
Redelijk onverstoorbaar kon ik jarenlang bogen op een zeer veilig ontstekingsmechanisme. Slechts sporadisch kwam het tot een korte, maar felle ontploffing. Net als veel andere zaken is nu ook mijn lontje aan slijtage onderhevig! Vele goedbedoelde adviezen om het tij tijdig te keren stranden; een enkele vonk is voldoende voor een eruptie aan woede-uitingen!

Dan waag ik me aan iets wat een ware vonkenregen veroorzaakt: stoppen met roken!! Het vergt sowieso al de nodige voorbereiding, zoals vele eerdere en mislukte stoppogingen. Tal van hulpmiddelen en therapieën bleken niet opgewassen tegen mijn innige vriendschap met het pafke. Mijn ‘mindset’ teveel gericht op bevrediging in plaats van onthouding. Maar door de jaren heen bleef het knagen. Dus besluit ik in de meest woelige periode van mijn midlife te stoppen! Vraag me nu constant af wat ik heb gedaan om deze vorm van kastijding te verdienen? En mijn omgeving? Die arme zielen, ook dubbel getroffen! In een constante staat van midlife-agitatie zwiep ik naar de uitersten van mijn stemmingen; intussen veelal onschuldige slachtoffers neermaaiend.
Máár… ik trotseer elke behoefte tot roken!

En de moraal?
Voor wie nog niet midlifegerechtigd is, maar net als de mannen meeleest ter lering en (vooral) vermaak, een dringend advies: van welke verslaving je ook af wilt — roken, drinken, snuiven, spuiten, slikken, gokken, gamen, swingen —
Koester je gemoedsrust en die van je liefsten en kies je moment…

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

mei 05

Vrijheid

Vrijheid

Het begrip
niet te duiden
in één woord

Vrijheid
in al haar vormen
zo gewoon voor velen

Onbewust beleven
onbekend
tot het ontbreken

Een recht of privilege
gegeven
Door wie? Aan wie?

Bestaat zij slechts
bij weten
wat ónvrijheid is

Wie verstaat de kunst
door te geven
wat niet vanzelfsprekend blijkt

Abstract in vele facetten
maar vaak
tastbaar levenslang

Of is het enkel onze geest
die waarheid geeft
aan vrijheid of aan dwang

Jeanette

apr 29

Wel even een issue…

Zit hier momenteel erg in de midlife issues; had deze week alles te maken met de 50ste verjaardag van WA. In mijn beleving was ik in jaren nooit écht veel ouder. En ineens wordt ie nog maar vijftig!
Om de sfeer op mijn blog open en luchtig houden, laat ik mijn leeftijd altijd maar even in het midden, maar zo langzamerhand vind ik de Abrahams en Sarahs wel soort van …….. jong! Net niet meer speels en onbezonnen, maar vaak wat (levens)wijzer, waarbij ik me afvraag of ik dat op die leeftijd ook al was! – realiseer me ineens dat ik me dat op elke leeftijd al afvroeg –
Ja, het was wel even een issue…

WA’s kroonjaar natuurlijk breed uitgemeten in de media. Vond het interview leuk; ook koningsschap nieuwe stijl. Hoe spontaan dit gesprek van man tot man ook was, ik blijf me afvragen in welk keurslijf het plaatsvond. Vervolgens “‘Het huis van de Koning’; van 1967 naar nu”! In vogelvlucht door het leven van de nieuwe vijftigers. Blij verheugd ging ik er voor zitten. Een sentimental journey door mijn jeugdjaren!! Gaandeweg het programma miste ik meer en meer de aansluiting. Eerst nog onnozel denkend dat de onderwerpen misschien net niet in mijn interessesfeer lagen, dan keihard geconfronteerd met de realiteit dat ik alles beleefde in een andere leeftijdsfase!
Ja, het was wel even een issue…

Dan Koningsdag. Gewapend met m’n smartphone zit ik voor de buis; zonder de hotline met m’n zus weet ik nooit wie wie is. En dankzij wifi speur ik moeiteloos sappige achtergrondinfo op. Hoe multimedia! Of we nu helemaal zijn afgestapt van Koninginnedag ‘old style’ weet ik niet, maar Koningsdag is toch aanmerkelijk minder koekhappen en (pre)historische ambachten. Het rondhollen van act naar act tussen menigten oranjefreaks is uniek en gelukkig gehandhaafd!! Het aantal handen wat wordt geschud neemt toe en selfs selfies met de Oranjes zijn hot. De lossere sfeer doet Latin invloeden vermoeden; ook daarom vind ik Maxima een zegen voor ons koningshuis!
En ……. Koningsdag is van alle leeftijden!!

Hoewel ook ik nog tot de roaring fifties behoor, voel ik de ‘verkeerde kant van de streep’ naderen. Een kloofje wat niets te maken heeft met generaties, maar alles met de snelheid van alle ontwikkelingen: even indutten en je mist je aansluiting bij het jonge grut!!

Jeanette

Volg/like Midlife Pleasures nu ook op facebook
Deel dit verhaal makkelijk met anderen via onderstaande links

apr 22

Patroon


Je hebt van die eigenaardigheidjes die zich in de loop van de jaren steeds sterker manifesteren! Was de impact eerst nog gering en in wezen te verwaarlozen, gaandeweg de tijd vormen ze een vast patroon. Wat je gek genoeg ook nog mist als het er even niet is! Het gevaar van patronen is dat ze ingesleten raken; als stenen trappen na eeuwenlang gebruik. Het pad wat ze volgen wordt steeds dieper en daarmee het patroon grimmig rechtlijniger. Had ik zijn eigenaardigheidje maar getackeld toen het nog iets eigens en aardigs had. Toen was afleiding en zachte, verholen dwang nog voldoende om de loop te beïnvloeden. Nu vereist het een directe confrontatie en is de afloop alleszins onvoorspelbaar.

Het patroon is niet autonoom, niet eigenmachtig; het vindt zijn oorsprong in de geest van de bestuurder – de patroonheilige – En deze zelfverkozen status wordt door hem met verve verdedigd! Het loslaten van het patroon leidt immers op z’n minst tot gezichtsverlies, rouw, troonsafstand, fantoompijn.
Dit alles valt echter in het niet bij de immense leegte die het ontberen met zich meebrengt. Alle houvast verbrokkeld tot niets. Geen pil biedt soelaas, geen schouder troost, geen bacchanaal keert het ontij. Dit is eenzaam lijden in de meest primitieve zin! Dus verheft hij het patroon tot onaantastbaar recht.
Ik zou dit recht per decreet moeten kunnen opheffen om bloedvergieten te voorkomen. Me richten op herstel van rust, wederzijds vertrouwen en respect.

Teneinde inzicht te krijgen in deze broeierige strijd, verdiep ik mij in onderliggende oorzaken. De uitkomst blijkt confronterend! Ik kan mijn eigen (minieme..) rol niet ontkennen; heb zijn kleine eigenaardigheidje gedachteloos aangewakkerd tot mateloos irritante gewoonte! Slaafs volgend in traditionele rolverdeling, onschuldig onachtzaam op heimelijke machtsovername en krachteloos meegaand in de ontkenning als het ter sprake kwam. En dan die huichelachtige zorg voor de inwendige mens, teneinde een vlucht-momentje te creëren. Glimlachen op de juiste momenten, misschien wel om de ander.
Maar bovenal mijn stille chagrijn – lijdzaam (toe)kijken, gespeend van elke keus–

Is het zijn hebbedingetje? Een onontbeerlijk alternatiefje voor een snelle bak of huppelkut? Of is het oerdrift de macht letterlijk in handen te nemen, al is het maar op afstand?

Ik reken ermee af: het komende jaar is het míjn afstandsbediening!!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

apr 15

Tergend…

Illustratie: Theo Onnes

Illustratie: Theo Onnes

Boer zoekt vrouw druipt verder. Kwestie van rekken en d’r bijblijven!
De keuzemomenten worden handig uitgesmeerd over drie afleveringen. Dat is 1.66666 dramatisch hoogtepunt per aflevering!!!
Daar zit je dan drie opeenvolgende weken de hele rit van bijna een uur voor uit! En als die assertieve boerzoeksters je dan ook nog de keuze van de boer door de neus boren, blijf ik achter met een kater. “Wie zóu ie nou hebben gekozen als zij ‘m niet voor was geweest?????” Dat blijft de vraag. Zeg maar gerust het ultieme boer-zoekt-vrouw- trauma. Zonder enige nazorg!
Duizenden gedesillusioneerde fans worstelen zich naar het ‘Tripje van Overblijvers’!

Herman ‘mocht’ al! Die had ook als eerste én zelf zijn keuzes gemaakt. Met Herman heb ik weer aan ander probleem. Hij blijft bij mij niet ‘hangen’! Ik probeer echt op te letten hoor, hoe onaangeboorde gevoelens zich manifesteren. Wacht op de momenten van ongekende emoties, die als bliksemschichten naar de oppervlakte komen en geladen hun uitweg zoeken in intense beroering waar de vonken vanaf spatten! Woorden gesmoord door brandende lippen!
Tevergeefs! Bloeiende liefdesbogen over bankjes voor twee, hand in hand de omgeving aanschouwend, doen mij belanden in een gedateerde film.

Marc wil nog wel een paar dagen mango’s plukken met Annekim. Uiteindelijk zou ik (naast zijn vreemde gevoel voor humor) zéker zijn afgeknapt op de heimelijke blik waarmee hij zich ervan vergewist dat Anke niet toevallig door het raam kijkt en geconfronteerd wordt met deze vorm van overspel! Ga ervoor of blijf alléén mango’s plukken.
Anke, zich door haar powernapje van geen kwaad bewust, wordt wreed gewekt door het duo. Annekim doet het voorwoord en Marc maakt slinks gebruik van Anke’s confusie na een uurtje slaap – arme Anke, ze woonde er al –
En oei (nog even…), die hebberige blik waarmee hij Yvon sommeert op te rotten, om zich eindelijk in alle privacy op Annekim te storten, onder toeziend oog van crew en camera’s,

Dan Olke! Die vouwt zich als mensgekleurde hulk om halfwattje Alberdien, na haar bekentenis dat het ‘bedrijfsafval’, in de vorm van afgekeurde kalfjes, haar tot emotioneel wrak zou maken. In de overweldigende omarming van ‘háár vent’ laat ze haar tranen de vrije loop. Ook Olke schiet vol. Dat deze vorm van ‘krûpen’ uniek is voor beiden, blijkt later wanneer Olke zich houterig aan Sandra vastklampt. Nog niet hersteld van haar blokkade als gevolg van Olke’s ‘grote stappen, snel thuis’ strategie, kan ze zich onmogelijk ontworstelen aan zijn onhandige hulkgreep. Overgeleverd aan het boer-zoekt-vrouw-trauma (met nazorg) straalt haar hele houding NEE uit, terwijl ze bedeesd ja zegt op zijn uitnodiging voor het tripje.

De pastoor heeft Riks keuze bepaald middels prayers and hugs.
Marit mag blijven nadat Eline is afgeserveerd omdat haar heidense instelling een gevaar is voor tere kinderzielen. “Je moet één lijn volgen!” – mijn lijn – Riks ligt er niet wakker van.
En dat gevoel?? Dat moet nog even komen… dus!
David worstelt met een heel ander probleem. Waarom geen twee voor de prijs van één?? Polygamie blijkt plots een verrijkende toevoeging aan het moderne leven in Roemenië!

Er ligt nog 1.66666 keuzemoment in het verschiet en het lijkt een echte te worden!! Ik neem het kabbelende geneuzel van de tripjes op de koop toe voor dit ultieme BZV moment!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

apr 08

Juh!!

Als er nou íets een midlife issue is dan is het ‘juh’!! Jongeren jijen en jouen erop los alsof je met al dat grut hebt afgesproken elkaar alsjuhblieft te tutoyeren!
‘U’ heeft niets te maken met respect; alles met beleefdheid.
Als ik eens even níet uitkijk krijg ik: “Kun je niet uitkijken! Je hebt toch ogen?” naar m’n hoofd geslingerd door zo’n opgeschoten puber. Soms nog niet eens ‘opgeschoten’; snotneusjes én nog niet droog achter de oren! Ik krijg er wurgneigingen van!

Ik bel de helpdesk voor een computerprobleem. Digibeet, maar in het land der blinden is éénoog koning, dus de royale voorsprong op mijn iets oudere collega’s maakt mij tot systeembeheerder eerste klas.
“Goedemorgen met Julius, waarmee kan ik je helpen?” – En ja hoor, ‘Julius’ is hot als naam in de jaren 90, dus een snel rekensommetje schat Julius eind twintig. En zijn zussen heten Féline en Valeríe –
“Goedemorgen, je spreekt met Jeanette Alshetware!”… FOUT!!!!
Misschien komt snotneus Julius tot inkeer als ik mezelf voorstel met mevróuw Alshetware, lady of the house?? Gezien de aard van de problemen, negeer ik het gejij, maar het blijft onderhuids broeien.

Rekening van je telefoon? Geen enkele mogelijkheid tot correctie, want facturen komen digitaal: “Hier is JE factuur!” Popiejopie zat vooraan bij het opstellen van de klantenbrieven.
En Ikea heeft UUberhaupt geschrapt. Zweden is allang geleden afgestapt van het ‘ni’. Misschien dat Ikea naast alles-voor-een-betaalbare-inrichting, ook het jouen en jijen naar Nederland bracht.
Ik lét erop, wácht erop en wapen mezelf tegen de volgende ‘juh’!
Als donderslag bij heldere hemel hoor ik heel bescheiden ‘U’. Het bestáát nog!!! Ik bejubel de opvoeders en geef in gedachten het kind een aai over z’n bol!

Het is een wreveltje, ik geef het toe. De onbuigzaamheid van het ouder worden doet zich gelden. En natuurlijk mijn opvoeding. Die stamt uit de tijd dat ‘ouderen’ (vanaf 20!!) met U werden aangesproken en altijd gelijk hadden.
Dat gelijk heb ik altijd ter discussie gesteld, maar ik klamp me nu plots vast aan het ‘U’. Ok, mag ook een kleine u zijn. Maar het grootste debacle is natuurlijk het bewustzijn achter de ergernis: ben oud genoeg om U te zijn!!!!
En niet oud zoals ‘oud’ in mijn jeugd werd gekwalificeerd. Nee, mijn oud stamt uit de tijd van Jan, Hendrik of Pieter en hun zusjes Johanna, Geertruida en Theodora!

Ach, zeiken doet zo goed! Ik zeik m’n winterdip eenvoudig weg!
En dan breekt de zon volop door op Midlife Pleasures!!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!

apr 01

Klerekastblues

Rokjesdag gonst! Zo’n uitgeperst fenomeentje waar ik an sich niks mee heb. Datum niet vastgesteld, maar twee maartse dagen 16° plus en een optimistische weerman, doen massaal witte staken onder rokjes uitsteken.

Ook mannenstaakjes!

Ook mannenstaakjes!

De invloed van rokjesdag op mijn gemoedsrust is van heel andere orde! Niet de behoefte blootbenig te paraderen, maar het naderend afscheid van mijn winterkloffie is onrustbarend! Ik lééf in spijkerbroek en wijde trui, tegenwoordig gecompleteerd met forse wandelschoenen vanwege de eveneens forse steunzolen!

De zon laat zich grijnzend steeds meer zien en de temperatuur stijgt. Ik koester nog die enkele dag waarop een gure wind waait, maar bij vertoon in het openbaar voel ik me beschamend overdressed! Er zit niks anders op; ik moet m’n klerekast in! De chaos is er groot. Krijg de praktische scheiding tussen zomer- en winterkleding maar niet doorgevoerd. De overige seizoenen gooien roet in het eten. Halfslachtigheid en voorkeuren leiden tot een klerezooitje. Even voel ik de neiging een compleet nieuwe voorjaarsoutfit aan te schaffen. Maar schemerende prijskaartjes hier en daar van ongedragen en gedateerd ‘nieuw’ met de daarbij behorende schaamte weerhoudt mij ervan.

De klerekastblues slaat verpletterend toe! Worstelend tussen verwassen t-shirts en tuttige bloesjes die ik nooit draag, vind ik niet de juiste outfit voor de lente. Kom wel veel verrassende “óch ja, die had ik ook nog!” tegen.
Ineens weet ik exact wat ik mis: de basics!!! De overal-mee-te-combineren vestjes, broeken en shirts. Dusdanig afgestemd dat je met een minimum aan kleding steeds verrassend én in de passende kleuren voor de dag komt.
Het bestaat! Ik zie het regelmatig… bij anderen!
Het besef dat mijn terugkerende klerekastblues vooral een gebrek aan juiste smaak is, komt hard aan. De klerenkastzooi heeft er niets mee te maken!

Tijd voor een compromis! Het bereiken hiervan is een eenzaam en tijdrovend proces. Niet in de laatste plaats door graafwerkzaamheden! Maar bij elk goedgekeurd kledingstuk gloort de hoop op een bevredigende uitkomst!
Plots sta ik daar: lente-proof!!
Een lichte spijkerbroek – melkfleswit bedekkend en wandelschoenen rechtvaardigend –, royaal vallend t-shirt met driekwart mouw – wintervet camouflerend en okselfris –, een passende sjaal – dé overgang van col naar decolleté – en een spijkerjasje – bij gebrek aan de basic-blazer –

Mijn troost-outfit!!!
Als herboren stap ik blij de lentezon in!

Jeanette

Leuk als je deelt! En makkelijk, via onderstaande links!
Of geef je mailadres door op info@midlifepleasures.nl en ontvang het laatste nieuws!